Długość robocza kanału korzeniowego

Radiowizjografia cyfrowa

Alternatywną metodą wyznaczania długości kanału korzeniowego jest zastosowanie rentgenodiagnostyki, a szczególnie radiowizjografii cyfrowej (RVG). Obraz z RVG można uzyskać po kilku sekundach, następnie obrobić cyfrowo, po czym dokonać pomiarów w programie komputerowym. Ze względu na brak możliwości wykonania zdjęcia rentgenowskiego w idealnej projekcji względem korzenia każde zdjęcie jest cieniem skróconym bądź wydłużonym względem realnych wartości (ryc. 1). Każde zdjęcie rentgenowskie jest zatem wykonane w nieokreślonej skali. Aby wyznaczyć skalę zdjęcia i uzyskać prawidłowy pomiar realnej długości, należy do kanału korzeniowego wprowadzić uprzednio zmierzony ćwiek gutaperkowy lub narzędzie palcowe z fabrycznymi nacięciami na określonej długości (zwykle w odległości 18 mm, 19 mm, 20 mm i 22 mm od wierzchołka narzędzia). Dla ułatwienia identyfikacji i odróżnienia kanałów w obrębie jednego korzenia przydatne mogą okazać się dwa różne narzędzia palcowe, jak np. pilniki K i H, gdyż każdy z tych pilników charakteryzuje się odmiennym odzwierciedleniem na zdjęciu rentgenowskim. Po cyfrowym pomiarze odcinka (ćwieka gutaperkowego lub fragmentu narzędzia do nacięcia) można obliczyć skalę zdjęcia, która jest stosunkiem zmierzonej cyfrowo długości odcinka do faktycznej jego długości. Następnie cyfrowy pomiar pełnej długości należy podzielić przez skalę zdjęcia i w ten sposób można uzyskać realną pełną długość zęba (ryc. 2). Istnieje zatem konieczność kalibracji pomiaru z każdego zdjęcia. Należy pamiętać, że wierzchołek radiologiczny korzenia zęba w bardzo wielu przypadkach (ok. 50-98%) nie pokrywa się z otworem anatomicznym [4].

Kolejny problem w pomiarze radiologicznym stanowią krzywizny korzeni. Pomiar radiologiczny jest również utrudniony w sytuacjach, gdy struktury anatomiczne rzutują się na wierzchołek ...