Dwuetapowe leczenie pacjenta z hipodywergencyjnym tyłozgryzem klasy II szkieletowej i brakującym kłem w szczęce. Opis przypadku

Streszczenie: Większość badań klinicznych oraz systematyczny przegląd literatury sugerują, że dwuetapowe leczenie ortodontyczne dziecka z tyłozgryzem łagodnym do ciężkiego nie jest skuteczniejsze niż leczenie jednoetapowe [13-15]. Jednakże istnieją pewne zalety leczenia dwuetapowego, na podstawie których lekarz może zalecić wczesną interwencję [16-19]. Niniejszy raport opisuje leczenie dwuetapowe młodego pacjenta z tyłozgryzem oraz agenezją górnego lewego kła.

Słowa kluczowe: klasa II, wrodzony brak kłów

Wrodzony brak kłów w uzębieniu stałym bez innych współistniejących objawów występuje stosunkowo rzadko – zgłoszona częstość występowania wynosi 0,1-2,1%. Chociaż badania wykazały jego częstsze występowanie w łuku szczękowym wśród kobiet i populacji azjatyckich [1-4], większość doniesień o występowaniu hipodoncji nawet nie wspomina o stałych kłach [5-12]. 

Z drugiej strony tyłozgryz jest jednym z najczęściej występujących problemów w codziennej praktyce ortodontycznej. Kiedy dziecko zgłasza się z tyłozgryzem, ortodonta musi zdecydować, czy leczyć pacjenta od razu, czy też poczekać, aż pojawią się stałe zęby. Większość badań klinicznych oraz systematyczny przegląd literatury sugerują, że dwuetapowe leczenie ortodontyczne dziecka z tyłozgryzem łagodnym do ciężkiego nie jest skuteczniejsze niż leczenie jednoetapowe [13-15]. Jednakże istnieją pewne zalety leczenia dwuetapowego, na podstawie których lekarz może zalecić wczesną interwencję [16-19]. 

Niniejszy raport opisuje leczenie dwuetapowe młodego pacjenta z tyłozgryzem oraz agenezją górnego lewego kła.

Przeczytaj wszystkie artykuły z kategorii