Zastosowanie dwufalowego lasera diodowego w endodoncji

Szybki rozwój radiologii stomatologicznej mocno zmienił sposób postrzegania skutecznego opracowywania systemów korzeniowych. Kanały postrzegane kiedyś jako przewody o okrągłym lub lekko owalnym kształcie nagle dzięki technikom obrazowania w 3D zamieniły się w nieregularne twory o często pozakrzywianej i wstążkowej strukturze.
Dzięki badaniom nad przebiegiem kanałów zmieniono sposób opracowywania korzeni, głównie z mechanicznego na chemomechaniczne, ze szczególnym naciskiem na skuteczną irygację. Dezynfekcja jest głównym elementem opracowywania systemów korzeniowych, gdzie opracowywanie mechaniczne przybrało drugorzędną rolę. Czyste opracowywanie mechaniczne powoduje nietknięcie 40-50% powierzchni kanałów narzędziem rotacyjnym [1], a obróbka mechaniczna zębiny powoduje powstanie warstwy mazistej, która pokrywa powierzchnie ścian kanałów zębinowych i je zatyka [2].

Na podstawie tych wniosków ważnymi elementami stały się skuteczna irygacja i dezynfekcja. Intensywne stosowanie płukanek i preparatów bakteriobójczych oraz litycznych stanowi najważniejszy element chemomechanicznego opracowywania kanałów. Warstwa mazista jest zbudowana z części organicznej (elementy miazgi, bakterie) oraz nieorganicznej (opiłki zębiny). Pokrywa ona ściany kanałów i zamyka kanaliki zębinowe warstwą o grubości około 40 µm [3, 4], przy czym bakterie dodatkowo penetrują zębinę wzdłuż przebiegu kanału korzeniowego na głębokość od 600 µm do 1100 µm [5].

Badania nad penetracją środków litycznych oraz chelatujących stosowanych w endodoncji (NaOCl oraz EDTA) dają penetrację na poziomie 130 µm [6] w głąb kanalików. Nawet poprawa dystrybucji płynów za pomocą ultradźwięków nie zmienia znacząco głębokości penetracji. Pozostawienie warstwy mazistej może mieć również wpływ na szczelność wypełnienia kanałowego, gdyż warstwa ta odpowiada za powstanie mikroprzecieku międz...