Postępowanie po ekspozycji zawodowej na potencjalnie zakaźny czynnik biologiczny w gabinecie stomatologicznym

Ekspozycja zawodowa na potencjalnie zakaźny czynnik biologiczny w podmiocie leczniczym jest niepożądanym zdarzeniem medycznym, nieodłącznie związanym z wykonywaniem procedur medycznych. W każdej placówce leczniczej, również w gabinecie stomatologicznym, istnieje ryzyko zawodowe zakłucia, zranienia, schlapania błony śluzowej, np. oka, a także innego rodzaju ekspozycji na potencjalnie zakaźne czynniki biologiczne. Pamiętać należy, że do ekspozycji może dojść również poprzez uszkodzoną skórę (pęknięcia, otarcia naskórka, uszkodzone wały paznokciowe w wyniku niewłaściwej pielęgnacji). Nie da się w 100% zapobiec takim zdarzeniom, ale tam, gdzie to możliwe, należy dołożyć wszelkich starań, by narzędzia medyczne i sprzęt miały rozwiązania chroniące przed zranieniem (np. bezpieczne wenflony, bezpieczne systemy do pobierania krwi). W obszarze stomatologii takich rozwiązań się nie stosuje z uwagi na inny profil zabiegów, ale stosując środki ochrony indywidualnej i właściwą organizację pracy, ryzyko zranienia można zminimalizować. Ryzyko zakażenia można również ograniczyć poprzez właściwe postępowanie po ekspozycji na potencjalnie zakaźny materiał biologiczny.

Potencjalne drogi zakażenia

Każda osoba, która korzysta z usług gabinetu stomatologicznego, może być nosicielem wirusów przenoszonych drogą krwi (HCV, HBV, HIV), o czym personel medyczny najczęściej nie jest informowany przez pacjenta. Dodatkowo pacjent może być nieświadomy swojego zakażenia, gdyż zakażenia przenoszone drogą krwi diagnozowane są dość późno, między innymi z powodu braku objawów choroby. Na przykład: pierwsze symptomy zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C mogą pojawić się dopiero po 20-30 latach. Obowiązkiem pracodawcy każdego podmiotu jest informowanie pracownika o zagrożeniach dla zdrowia i życia występujących w zakładzie pracy, a także ograniczanie ekspozyc...