Elementy akrylowe w aparatach typu Hyrax
Czasami jednak wykorzystuje się montaż śruby w stanie rozkręconym, gdy skutek będzie odwrotny (fot. 2) (4, 6). Ramiona odchodzące od śruby są mocowane w akrylu w połowie wysokości bocznych zębów. Korpus śruby Hyrax powinien być ułożony prostopadle do płaszczyzny strzałkowej oraz równolegle w stosunku do płaszczyzny zgryzu, w niewielkim oddaleniu od podniebienia (fot. 3). Po spolimeryzowaniu nakładek akrylowych warto wykonać w nich niewielkie otwory, tworząc tym samym miejsce ujścia dla nadmiaru cementu podczas osadzania pracy (7). Nakładki akrylowe mogą występować w trzech profilach nachylenia, w zależności od leczonej wady:
- w profilu prostym służącym rozklinowywaniu – płaszczyzna równi ścięta równolegle do płaszczyzny zgryzowej (zapobiega zaklinowaniu guzkowemu podczas procesu rozszerzania podniebienia);
- w profilu skośnym do leczenia tyłozgryzu – płaszczyzna ścięta pod kątem przebiegającym w kierunku zębów siecznych;
- w profilu skośnym do leczenia przodozgryzu – płaszczyzna ścięta pod kątem biegnącym w kierunku zębów trzonowych (fot. 4).
Podczas wykonywania aparatu zawsze należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i przenosić polecenia w postaci rysunku na modelu roboczym (fot. 5).
Do jednej z modyfikacji aparatów rozrywających szew podniebienny należy aparat Hassa (1961 r.), który swoim zastosowaniem nie różni się od ekspandera podniebiennego z nakładkami akrylowymi – jedyne różnice polegają na budowie aparatu oraz obecności elementów dodatkowych w nim umieszczonych. Tworzywo akrylowe, podobnie jak ekspander, obejmuje zęby boczne na powierzchniach żujących i policzkowych. Dodatkowo akrylem pokrywa się wyrostki podniebienne, a jego skrzydła biegną w dół [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
