Endoprotetyka – opis przypadku klinicznego. EndoProtetyka – przewodnik dla praktyki

W kolejnym etapie ząb przygotowano pod pośrednie wypełnienie kompozytowe (fot. 11) (13). Ze względu na bardzo wycienione ściany boczne zęba wykonano preparację pod nakład typu overlay. W tym celu na odbudowanym zrębie z kompozytu wykonano rowki orientacyjne na odpowiednią głębokość (2 mm) za pomocą wiertła 016-242-2 (Olident), po czym wyrównano całą powierzchnię zgryzową. Wiertło przyłożono pod takim kątem, aby redukowało tkanki równolegle do powierzchni zgryzowej zęba.

Wszystkie wewnętrzne ściany opracowania zostały na koniec wygładzone za pomocą brązowej gumki w kształcie stożka (Edenta 0033RA). Pobrano wyciski protetyczne, a na kolejnej wizycie w izolacji koferdamem osadzono overlay kompozytowy, który został przygotowany w laboratorium (fot. 12-15) (Enamel Plus, Micerium). Jako cementu użyto światłoutwardzalny materiał kompozytowy, używany na co dzień do wykonywania wypełnień (Enamel Plus – kolor UD3), podgrzany do temperatury 45°C. Usuwanie nadmiarów kompozytu z przestrzeni międzyzębowych wykonywano za pomocą nici do przestrzeni międzyzębowej. Należy zwrócić uwagę, aby czynność tę wykonywać na cztery ręce (tzn. asystentka przytrzymuje inlay/onlay we właściwym miejscu, a lekarz usuwa nadmiary, przesuwając nić od strony zwarciowej w kierunku dodziąsłowym, a następnie wyciągając nić dopoliczkowo) (13). Czynność tę powtarzano kilkakrotnie. Na koniec nałożono żel glicerynowy na granicę wypełnienia pośredniego z tkankami twardymi zęba w celu zablokowania dostępu tlenu i uzyskania pełniejszej polimeryzacji. Każdą powierzchnię wypełnienia naświetlano przez co najmniej 60 sekund (natężenie lampy powinno być większe niż 850 mW/cm). Sytuacja kliniczna po zakończeniu leczenia widoczna jest na fot. 16, 17.

Podsumowanie

W artykule tym przedstawiono przypadek kliniczny zęb...