Higiena jamy ustnej w Anglii w średniowieczu i na początku ery nowożytnej
Przepisy na środki i preparaty stosowane w higienie jamy ustnej można znaleźć w literaturze tego okresu.
W pierwszym angielskim herbarzu wydanym w 1525 r. zawarty jest przepis na płukankę miętową przygotowaną poprzez namoczenie liści mięty w occie. Zalecane jest także czyszczenie zębów spopielonym rozmarynem (16). W literaturze zachowało się wiele praktycznych porad dotyczących higieny zębów i jamy ustnej. Trotula w O kosmetyce kobiety zaleca płukanie jamy ustnej dobrym winem i osuszanie zębów kawałkiem sukna. Wskazane jest codzienne żucie kopru lub pietruszki dla dobrego zapachu, poprawy stanu dziąseł i wybielenia zębów. Wspomniany wcześniej Gilbertus Anglicus podaje przepis na proszek odświeżający oddech przygotowany z mięty pieprzowej i soli (14). Z kolei żyjący na przełomie XVI i XVII wieku Gervase Markham poleca preparat wybielający zęby przygotowany z octu, soli i miodu, którym należy pocierać zęby przy pomocy szorstkiej tkaniny. Inny przepis tego autora dotyczący preparatu „na zęby, które są żółte” brzmi następująco: „weź szałwię lekarską oraz sól, wszystkiego po równo, potłucz razem, a następnie wypiekaj, aż stwardnieją, po czym przyrządź z nich drobny proszek, którym pocieraj zęby wieczorem i rano, a usunie on wszystkie zażółcenia.” (17). Jak widać z powyższego, mieszkańcom średniowiecznej Anglii nie tylko zależało na utrzymaniu uzębienia w dobrym stanie, ale także dbali oni o jego kolor, stosując preparaty wybielające zęby.
Żyjący w XVII-wiecznej Anglii Nicholas Culpeper wydał herbarz, który zatytułowano Complete Herbal. Zawiera on mnóstwo cennych informacji dotyczących roślin leczniczych i ich zastosowania w profilaktyce i leczeniu [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
