Horyzontalnie położony ząb sieczny boczny górny. Opis przypadku

Zgodnie z pierwszą zasadą dynamiki Newtona ząb oporowy pozostaje bez ruchu, jeżeli działające na niego siły się równoważą. Według Proffita powierzchnia ozębnej zębów 16 i 26, która wynosi 533 mm2, stanowi dobre zakotwienie dla sił ortodontycznych, co jest często wykorzystywane w technice łuków segmentowych. Powierzchnia siekacza bocznego szczęki stanowi nieco ponad jedną trzecią, bo 194 mm2. Wynika stąd, że siekacz w tym układzie będzie poruszać się szybciej, co wykorzystano w prezentowanym przypadku. Ponadto wspomniane już ryzyko fenestracji korzenia zęba 12 wymagało jego pionizacji w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara za pomocą sił przyłożonych na wysokości korony. Tym właśnie uzasadniamy zastosowanie specjalnie zaprojektowanej korony metalowej na pionizowany ząb. W czasie żucia może dochodzić do ruchów drutu, z którego wykonana jest dźwignia, co jest nazywane efektem trampoliny. Zjawisko to występuje szczególnie wtedy, jeżeli odległość między zębami jest duża. Wytworzona w tym momencie siła powoduje nachylenie ku sobie zębów. W prezentowanym przypadku spowodowałoby to niepożądane pociąganie zęba 12, a tym samym jego ekstruzję i niekorzystną dystalizację. Dlatego w celu eliminacji tego zjawiska „grzybek” połączono na sztywno drutem ligaturowym z pętlą w aparacie grubołukowym nad zębem 12. Drut NiTi o przekroju 0,019 x 0,025” wytworzył w oczku guziczka dwie przeciwstawne siły, które spionizowały ząb.

Planując leczenie prezentowanego przypadku, można by było jeszcze rozważyć ekstrakcję zęba 52 z jednoczesnym autoprzeszczepem zęba 12. Autotransplanatcja jest metodą skuteczną, jeżeli korzeń zęba osiąga 1/2 do 3/4 swojej długości. Jak wynikało z oceny radiologicznej, u opisanej pacjentki ząb 12 osiągnął pożądaną do zabiegu autotransplantacji długość, ale szeroko otwarty wierzchołek zęba w porównaniu z jednoimiennym zębem po drugiej stronie łuku wzbudzał niepewność. Spodziewan...