Dlaczego przedtrzonowce żuchwy mogą sprawić wiele kłopotów w leczeniu kanałowym? Czyli dwa słowa o szukaniu kanału językowego

Wersja trudna

Sprawia duże kłopoty w diagnostyce i leczeniu. Kanał językowy jest mniejszy od kanału policzkowego. Jedyną oznaką obecności kanału językowego na zdjęciach rentgenowskich jest nagłe zwężenie kanału, czasem bardzo subtelne. Odejście kanału językowego zlokalizowane jest głęboko, w połowie długości zęba lub jeszcze niżej. Kanał językowy odchodzi prawie pod kątem prostym do długiej osi zęba. Wersję tę schematycznie przedstawia ryc. 13 (s. 11). Przykładowe przypadki kliniczne ilustrują ryc. 14a-d, ryc. 15a-c, ryc. 16a-c (s. 12-13).

Przyczyny komplikacji w instrumentacji kanału językowego w wersji trudnej to:

• małe światło kanału językowego,
• nawis zębiny nad odejściem kanału językowego,
• dwa zakrzywienia kanału językowego – pierwsze przy odejściu od głównego kanału w kierunku językowym, drugie zaraz za pierwszym w kierunku wierzchołkowym,
• niewystarczające poszerzenie otworu trepanacyjnego w kierunku policzkowym,
• poszerzenie kanału policzkowego poniżej odejścia kanału językowego, co prowadzi do redukcji zębiny poniżej kanału językowego i utrudnia jego penetrację.

Dużą pomocą w diagnostyce i leczeniu dolnych przedtrzonowców może okazać się tomografia komputerowa wiązki zbieżnej (CBCT) [7]. Po pierwsze, możemy bezsprzecznie zobaczyć, że mamy do czynienia z zębem dwukanałowym (ryc. 17, s. 13). Po drugie, w przypadku wersji trudnej możemy ze sporą dokładnością zmierzyć, na którym milimetrze odchodzi kanał językowy, co znacznie ułatwi jego lokalizację klinicznie. Na ryc. 18a-b (s. 13) możemy zobaczyć obrazy z CBCT przedstawiające wersję łatwą i trudną przedtrzonowca żuchwy.

Następnym ułatwieniem w diagnostyce i leczeniu skomplikowanych...