Kluczowe aspekty wyboru drukarki 3D w branży stomatologicznej

Różnice pomiędzy technologiami

Główną różnicą pomiędzy tymi technologiami jest sposób, w jaki są utwardzane poszczególne warstwy modelu. Technologia SLA wykorzystuje wiązkę lasera, natomiast pozostałe z nich światło UV, którego źródłem jest dobrze znany, m.in. ze smartfonów, wyświetlacz ciekłokrystaliczny (LCD) lub projektor o wysokiej mocy (DLP). Z typem źródła utwardzającego żywicę są związane czas wydruku i koszty utrzymania urządzenia.

W przypadku drukarek SLA wiązka lasera, utwardzając pojedynczą warstwę, przesuwa się linia po linii. Dopiero gdy wypełni każdą linijkę warstwy, platforma drukująca unosi się i kolejna warstwa jest drukowana. Możemy to porównać do rysowania zatemperowanym ołówkiem na kartce papieru podczas wypełniania tła. Wadą tego rozwiązania jest bardzo długi czas druku (fot. 1).

Drukarki wykorzystujące światło UV mają tę przewagę nad laserem, że w jednym czasie utwardzają każdą warstwę modelu, co zapewnia o wiele szybszy czas wydruku. Niestety w przypadku drukarek LCD przy każdym procesie druku światło UV degraduje ciekłokrystaliczny wyświetlacz, co z upływem czasu zaburza parametry druku i w ostateczności przekłada się na dodatkowe koszty utrzymania drukarki (fot. 2).

Z tymi problemami świetnie radzą sobie drukarki DLP wykorzystujące wysokiej mocy projektor. Utwardzają każdą warstwę w całość podczas jednego naświetlenia, co zapewnia najszybszy czas druku dla wielu modeli na raz, a jednocześnie cechują się bardzo długą żywotnością lampy projektora. Dzięki prostocie budowy, szybkości druku i niskich kosztach utrzymania drukarki DLP stają się liderami w branży stomatologicznej (fot. 3).

Otwartość systemu