Korekta zgryzu głębokiego przy pomocy zmodyfikowanego aparatu Nance’a u dorosłego pacjenta z klasą II/2 i dehiscencją wyrostka zębodołowego

Streszczenie: W pracy opisano zmodyfikowany aparat Nance’a (modified Nance appliance, MNA) jako opcję leczenia dorosłego pacjenta z klasą II podtypu 2 (CII/2), ze zgryzem głębokim, z dojęzykowym nachyleniem górnych siekaczy i dehiscencją powierzchni twarzowej wyrostka zębodołowego nad korzeniem jednego z nich, zidentyfikowaną za pomocą tomografii stożkowej (CBCT). Przedstawiono wskazania do zastosowania MNA, a także krótki opis konstrukcji aparatu oraz biomechaniczną analizę efektów leczenia. Osiągnięto pełną intruzję i uzyskano kontrolę korzeni bez powiększenia ubytku kostnego. Wyniki leczenia były satysfakcjonujące.

Słowa kluczowe: zmodyfikowany aparat Nance’a, wada zgryzu klasy II

Leczenie ubytków kostnych wyrostka zębodołowego, tj. dehiscencji i fenestracji, u pacjentów ortodontycznych pozostaje trudnym zadaniem. Dehiscencja objawia się brakiem fragmentu blaszki policzkowej lub językowej wyrostka zębodołowego, z tendencją do odsłonięcia powierzchni korzenia i zajmowania brzeżnego odcinka kości [1]. Dehiscencję stwierdza się często przed leczeniem ortodontycznym w okolicy spojenia żuchwy, szczególnie u pacjentów dorosłych [2]. Aby uniknąć dodatkowego ryzyka, przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego należy ocenić anatomię wyrostka zębodołowego. Idealną opcją obrazowania w takiej sytuacji klinicznej jest obecnie tomografia komputerowa wiązki stożkowej (CBCT) ze względu na możność uzyskiwania dokładnych obrazów całej struktury kości i trójwymiarowego wizualizowania ubytków [3, 4]. Według badań Fuhrmanna [5] 80% ubytków uwidacznianych na obrazach TK nie udało się od razu dostrzec na bocznych cefalogramach.

Klinicznie pacjenci z klasą II podtypu 2 (CII/2) zawsze wykazują objawy takie jak: prognatyczna szczęka, retrognatyczna żuchwa, przechylenie ce...