Leczenie endodontyczne trójkanałowych przedtrzonowców górnych – doświadczenia własne
Przypadek 2
Pacjent H.T., lat 32, zgłosił się z powodu ruchomości wypełnienia w zębie 14 oraz nawracających stanów zapalnych brodawki dziąsłowej w przestrzeni pomiędzy zębami 14 a 13. Klinicznie stwierdzono: nieszczelne wypełnienie przyszyjkowe, degradację adhezji oraz znaczny nawis wypełnienia na powierzchni mezjalnej w zębie 14, a także próchnicę wtórną w zębie 13. Wykonano zdjęcie rentgenowskie, na podstawie którego stwierdzono: nieregularną budowę korzenia, stan po leczeniu amputacyjnym zęba 14, brak widocznych oznak stanu zapalnego tkanek okołowierzchołkowych (ryc. 3). Po wyjaśnieniu istoty problemu oraz proponowanego leczenia uzyskano zgodę na zabieg. W pierwszej kolejności przystąpiono do usunięcia próchnicy, ścięcia guzka podniebiennego oraz odbudowy ścian i guzka kompozytem Charisma Opal. Zabieg leczenia endodontycznego przeprowadzono bardzo podobnie do opisanego wcześniej schematu. W tym przypadku kanały policzkowe miały oddzielne wierzchołki, a rozejście się kanałów policzkowych było zlokalizowane około 2 mm od dna komory, zatem lokalizacja ich ujść była znacznie łatwiejsza niż w pierwszym opisywanym przypadku. Różnice w postępowaniu względem wcześniejszego sposobu wynikały z topografii systemu endodontycznego oraz ze znacznie węższych kanałów korzeniowych. W tym przypadku udrażnianie kanałów korzeniowych dokonano pilnikami C o rozmiarach 06 oraz 08 według ISO. Kanał podniebienny opracowano do rozmiaru 35 wg ISO, a kanały policzkowe do rozmiaru 30 wg ISO. Płukanie i wypełnienie kanałów korzeniowych przeprowadzono identycznie jak w przypadku pierwszym, przy czym kanał podniebienny wypełniono do poziomu 4 mm od ujścia, a kanały policzkowe – około 2-3 mm od dna komory, pozostawiając odcinek koronowy niewypełniony. Po wypełnieniu kanałów korzeniowych ubytek zabezpieczono [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
