Leczenie endodontyczne zęba 36 u pacjenta z hemofilią typu A
Podsumowanie
Metodą leczenia z wyboru w przypadku nieodwracalnego zapalenia miazgi jest ekstyrpacja przyżyciowa. Metody mortalne stosuje się w wyjątkowych sytuacjach, np. u chorych na hemofilię, gdy występuje ryzyko przedłużonego krwawienia. Według wytycznych współczesnej endodoncji nie powinno się stosować środków dewitalizujących ze względu na ich szkodliwość dla tkanek okołowierzchołkowych. Celem leczenia endodontycznego jest zachowanie w pełnym zdrowiu tkanki miazgowo-ozębnowej znajdującej się pomiędzy otworem fizjologicznym a anatomicznym w obrębie wierzchołka korzenia zęba. Środki do dewitalizacji są oparte na działaniu paraformaldehydu, który, dyfundując poza otwór wierzchołkowy, może uszkadzać tkanki okalające korzeń zęba [3-4].
Jeśli jest to możliwe, należy zastosować znieczulenie śródwięzadłowe, gdyż znieczulenie przewodowe, bez zabezpieczenia minimalnego poziomu czynnika krzepnięcia, może spowodować ryzyko powstania krwiaka [3-4]. Znieczulenie śródwięzadłowe zmniejsza niebezpieczeństwo powstania rozległych wylewów krwi lub uporczywego krwawienia [1, 3].
Należy uważać podczas zakładania formówki oraz klamer koferdamu, które mogą doprowadzić do zranienia dziąseł [3].
W przypadku pulpopatii zamiast leczenia przyżyciowego bardziej wskazana jest ekstyrpacja mortalna, która wiąże się z mniejszym ryzykiem wystąpienia krwawienia [3].
W tej grupie pacjentów bardziej zalecane jest leczenie endodontyczne niż wykonanie ekstrakcji [3, 7, 8].
Przed przystąpieniem do leczenia należy upewnić się, czy chory ma podany brakujący czynnik, gdyż zmniejsza to w znaczącym stopniu lub całkowicie eliminuje możliwość wystąpienia krwawienia podczas wykonywania procedur stomatologicznych [8-9].
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
