Leczenie endodontyczne zębów mlecznych – techniki postępowania, materiały obturacyjne. Przykłady kliniczne

Ze względu na ograniczone wskazania do przeprowadzenia pełnego leczenia endodontycznego oraz trudność jego wykonania ze względu na skomplikowaną anatomię zębów mlecznych, jak również często brak współpracy ze strony małego pacjenta częściej w praktyce stosuje się amputację miazgi, czyli pulpotomię. Celem takiego leczenia jest usunięcie miazgi komorowej w stanie nieodwracalnego zapalenia z zachowaniem żywej miazgi korzeniowej pozostającej najczęściej w stanie zapalenia odwracalnego. Istnieje wiele metod amputacyjnych, np. leczenie wykorzystujące wodorotlenek wapnia (niepolecane – powoduje resorpcję wewnętrzną), siarczan wapnia lub MTA (mały odsetek pozytywnych wyników leczenia) czy przyżyciowa amputacja formokrezolowa (3-6). Według piśmiennictwa najlepsze wyniki są osiągane po stosowaniu metody formokrezolowej Buckleya. Polega ona na usunięciu miazgi komorowej i pozostawieniu miazgi korzeniowej po wcześniejszym użyciu formokrezolu (1, 5). Leczenie takie może być przeprowadzone jedno- lub dwuetapowo. Wskazaniem do leczenia jednoseansowego są obnażenia lub zranienia miazgi i zapalenia odwracalne towarzyszące próchnicy głębokiej (wówczas, gdy udaje się zahamować krwawienie po amputacji miazgi komorowej, a krew wypływająca jest jasnoczerwona, bez wysięku ropnego). Wskazaniem do metody dwuseansowej jest zapalenie nieodwracalne miazgi, gdy z komory wydobywa się obficie ciemnoczerwona krew, której towarzyszy wysięk. Przeciwwskazaniami miejscowymi są: bliski okres wyrzynania zęba stałego, zaawansowana resorpcja korzeni (fizjologiczna, jak i patologiczna), obecność przetoki, istotne zniszczenie korony zęba uniemożliwiające szczelną odbudowę. Leczenia amputacyjnego nie można przeprowadzić u pacjentów z ryzykiem powikłań spowodowanych bakteriemią, np. z wrodzonymi wadami zastawek, chorobami nowotworowymi czy przed przeszczepem szpiku.

W metodzie formokrezolowej stosuje się tzw. Formokrezol Buckle...