Leczenie endodontyczne zębów mlecznych – techniki postępowania, materiały obturacyjne. Przykłady kliniczne

Metodyka zabiegów

Technika zabiegu ekstyrpacji miazgi

Przed przystąpieniem do wykonania zabiegu powinno zostać przeprowadzone pełne badanie stomatologiczne. Konieczne jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, które zobrazuje kształt oraz pokaże fazę rozwoju korzenia, jak również umożliwi pomiar wstępnej długości roboczej kanałów. Następnie należy wykonać znieczulenie miejscowe, odizolować ząb od dostępu śliny, opracować ubytek próchnicowy zgodnie z przyjętymi normami i zdjąć sklepienie komory. Miazgę usuwa się dwuetapowo – miazgę komorową przy użyciu wiertła różyczkowego lub ostrego wydrążacza, a miazgę kanałową – za pomocą narzędzi endodontycznych, tj. miazgociągi i pilnika H (możliwa jest również aspiracja strzykawką w przypadku martwicy rozpływanej). Światło kanału opracowuje się do rozmiarów pilników 30-35 na długość roboczą 2 mm krótszą niż zmierzona na radiogramie. Obfite płukanie środkami takimi jak: 0,9-proc. NaCl, 3-proc. H₂O₂, 1-2,5 proc. NaOCl, 0,2-0,4-proc. CHX, 6-proc. kwasek cytrynowy, uzupełnia oszczędne mechaniczne opracowanie kanału. Przed wypełnieniem kanał należy osuszyć sączkami papierowymi. W momencie, gdy z kanału wydobywa się wysięk, wskazane jest założenie wkładki odkażającej do komory (np. watka z Cresophenem) lub wypełnienie kanału czasowo na ok. 7-10 dni (nietwardniejący Ca(OH)₂). Do ostatecznego wypełnienia kanałów, które przeprowadza się z użyciem narzędzi ręcznych (niepolecane wypełnianie narzędziami maszynowymi) stosuje się materiały resorbowalne, np.: nietwardniejący wodorotlenek wapnia, pastę jodoformową czy tlenek cynku z eugenolem. Wykonuje się kontrolne zdjęcie radiologiczne. Komorę wypełnia się cementem glasjonomerowym lub karboksylowym i zakłada ostateczne wypełnienie lub koronę stalową. Obowiązkowe kontrole kliniczne i radiologiczne są konieczn...