Leczenie kanałowe jedno- czy wielowizytowe – przegląd piśmiennictwa

Leczenie wieloseansowe z zastosowaniem odpowiedniego opatrunku wewnątrzkanałowego należy przeprowadzać wówczas, gdy niemożliwe jest wypełnienie kanału korzeniowego w trakcie jednej wizyty. W przypadku występowania wysięku z kanału, dolegliwości bólowych, obrzęku, czynnej przetoki oraz u pacjentów z zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi stosujemy leczenie dwu- lub wielowizytowe. Kolejnymi wskazaniami są brak czasu oraz trudności w opracowaniu kanału podczas jednej wizyty (skomplikowana anatomia systemu kanałowego). Opatrunki dokanałowe muszą być stosowane w przypadkach: resorpcji (wewnętrznych i zewnętrznych), zębów z niezakończonym rozwojem wierzchołka, pęknięć, urazów oraz często podczas powtórnego leczenia endodontycznego [7]. Zwolennicy leczenia antyseptycznego podczas dwóch wizyt uważają, że pozostawione w systemie kanałowym mikroorganizmy mogą przyczynić się w okresie zmniejszonej odporności immunologicznej do powstania zmian w tkankach okołowierzchołkowych. Dlatego wśród wielu naukowców [8-11] istnieje przekonanie o słuszności leczenia antyseptycznego z zastosowaniem środków wyjaławiających zakładanych do jamy zęba na określony czas między wizytami. Zwolennicy leczenia antyseptycznego podczas dwóch wizyt wyznają zasadę, że przygotowanie kanału do ostatecznego wypełnienia polega na jego mechaniczno-chemicznym opracowaniu i dodatkowo na dezynfekcji zakażonej zębiny kanałowej. Zastosowanie opatrunku wewnątrzkanałowego przed ostatecznym wypełnieniem kanału jest najczęściej polecane na 1-3 tygodni. Do dzisiaj najczęściej z wyboru stosowaną wkładką antyseptyczną nadal jest wodorotlenek wapnia, który wykazuje przedłużone działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Zakładany do kanałów z wysiękiem zapalnym wywołuje gojenie tkanek okołowierzchołkowych, czego oznaką jest suchość w jamie zęba. Opublikowane wyniki badań Kwona i wsp. [12] sugerują, że długoterminowe leczenie wodorotlenkiem wapnia (powyżej 3 tygodni) nie ma dużego znaczenia leczn...