Czy z łatwego przypadku endodontycznego można zrobić trudny?
MTA to materiał biokompatybilny z tkankami zęba. Tworzy on nieprzepuszczalną barierę uniemożliwiającą przenikanie bakterii. Jest widoczny w obrazie RTG. Po rozrobieniu ma on postać rzadkiej pasty, która jest trudna do aplikacji, natomiast gdy zarobimy go gęściej – może okazać się zbyt kruchy. Ponadto czas całkowitego wiązania MTA jest liczony w godzinach, co wiąże się koniecznością odroczenia dalszego leczenia do następnej wizyty.
Alternatywą jest BioDentine, który podobnie jak MTA jest materiałem biokompatybilnym, stosowanym w kapsułkach, mającym konsystencję plasteliny. Czas wiązania to około 12 minut, więc leczenie można zakończyć na jednej wizycie. Oba preparaty dają bardzo dobre rezultaty w postępowaniu klinicznym (6).
Opis przypadku klinicznego
Pacjent w wieku 45 lat zgłosił się w celu leczenia kanałowego z podejrzeniem perforacji zęba 12. Leczenie zostało rozpoczęte u innego lekarza 2 dni przed zgłoszeniem. Pacjent również dostarczył dokumentację radiologiczną wykonaną przed rozpoczęciem leczenia u poprzedniego stomatologa (fot. 1). Dodatkowo po zgłoszeniu się pacjenta wykonano zdjęcie zębowe, które wykazało rozległą zmianę w tkankach okołowierzchołkowych oraz nadmierne opracowanie części koronowej i środkowej korzenia zęba, co mogło sugerować perforację (fot. 2). Postanowiono rozszerzyć diagnostykę o tomografię stożkową CBCT, która wykazała perforację w części środkowej od strony podniebiennej zęba 12 (fot. 3-4).
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
