Leczenie kanałowe u pacjentów chorych na cukrzycę – opis przypadku

Dyskusja

Poglądy na temat leczenia rozległych zmian okołowierzchołkowych są niejednoznaczne. Często zęby pochopnie kwalifikowane są do zabiegu chirurgicznego, a nawet usunięcia, bez próby podjęcia leczenia zachowawczego. Tymczasem wiele badań wskazuje, że prawidłowo przeprowadzone pierwotne leczenie zachowawcze umożliwia całkowite wygojenie rozległych zmian okołowierzchołkowych [8].

Zgodnie z Wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Endodontycznego (ESE) radiologiczne badanie kontrolne po leczeniu kanałowym przeprowadza się po wypełnieniu kanału oraz po 6 i 12 miesiącach od zakończenia leczenia. W przypadku stwierdzenia na zdjęciu kontrolnym braku poprawy, czyli zmniejszania zmiany lub nieznacznego zmniejszenia, zaleca się ocenę radiologiczną do czasu wygojenia lub przez min. 5 lat. W opisanym przypadku, biorąc pod uwagę fakt występowania choroby ogólnej, monitorowanie przebiegu gojenia jest wydłużone [9].

U opisanej pacjentki charakter zmian patologicznych w badaniu RTG wykazywał cechy otoczki osteosklerotycznej. Dodatkowo bliskość kanału nerwu zębodołowego była przyczyną konsultacji chirurga stomatologicznego. Występująca u pacjentki choroba ogólna – insulinooporność – mogła przyczynić się do braku gojenia lub relatywnie wolnej reparacji. Przeprowadzono leczenie, które, jak z powyższego wynika, było leczeniem warunkowym. Według literatury do 12 miesięcy od rozpoczęcia leczenia kanałowego powinno się uzyskać pozytywny wynik leczenia. W przypadku braku objawów gojenia rozpatruje się leczenie chirurgiczne (resekcja, radektomia lub usunięcie zęba). W podanej sytuacji brano pod uwagę fakt występowania u pacjentki choroby ogólnej, która opóźnia procesy gojenia. Na wizytach kontrolnych obserwowano poprawę. Z tego względu podjęto dalszą obserwację.