Leczenie kanałowe u pacjentów chorych na cukrzycę – opis przypadku

Kolejnym czynnikiem, który ma potencjalnie niekorzystny wpływ na gojenie zmian zapalnych okołowierzchołkowych, jest tworzenie aktywnych rodników tlenowych (ROS – reactive oxygen species) w przebiegu cukrzycy. Zdaniem Mashat i wsp. wzmaga to apoptozę osteoblastów, co zmniejsza zdolność do odnowy tkanki kostnej [15-17].

Podsumowując, można stwierdzić, że w wywiadzie przeprowadzanym przed rozpoczęciem leczenia należy uzyskać informacje dotyczące chorób ogólnych, na które cierpi pacjent. Mają one duże znaczenie w zaplanowaniu właściwego leczenia, określeniu odpowiedniego czasu obserwacji oraz prawidłowej interpretacji wyników leczenia. Pomyślność leczenia zmian okołowierzchołkowych zależy zarówno od początkowej jej wielkości, jak i, co bardzo ważne, od ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Istotne jest indywidualne podejście do każdego przypadku. Podczas trwania leczenia często konieczna jest konsultacja lekarza diabetologa. Korelacja między leczeniem zmian zapalnych okołowierzchołkowych a cukrzycą zmusza do interdyscyplinarnego podejścia do problemu. Coraz powszechniejsze są w gabinetach dentystycznych glukometry, za pomocą których stomatolog może sprawdzić poziom cukru we krwi chorego i zdiagnozować chorobę.

lek. dent. Paulina Polak, dr n. med. Przemysław Kustra, prof. dr hab. n. med. Joanna Zarzecka - Uniwersytet Jagielloński-Collegium Medicum, Wydział Lekarski, Instytut Stomatologii, Katedra Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją, kierownik: prof. dr hab. n. med. Joanna Zarzecka

Piśmiennictwo

1. Szymańska J. i wsp.: Leczenie ortodontyczne pacjentów chorych na cukrzycę – aktualny...