Leczenie klasy II/1 u pacjentów rosnących, z cofniętą żuchwą. Opis przypadku
Historia przypadku i ogólny obraz kliniczny
1. Wywiad chorobowy
12-letni pacjent płci męskiej, zdrowy, odpowiedniego do swego wieku wzrostu oraz masy ciała, pojawił się w gabinecie z powodu istniejącej wady zgryzu. Główny problem ortodontyczny zgłaszany przez pacjenta i jego rodziców to zaburzenie estetyki. Pomimo bardzo młodego wieku pacjent wykazywał żywe zainteresowanie swoim wyglądem i jego korektą, wydawał się chętny do współpracy.
W historii medycznej i stomatologicznej pacjenta nie stwierdzono szczególnych patologii ani współistnienia nieprawidłowych nawyków. Lewy górny przyśrodkowy ząb sieczny w przeszłości doznał urazu.
2. Badanie głowy i twarzy
Widok z boku: zaobserwowano cofnięcie bródki i wysunięcie wargi górnej. Nos nieco powiększony, kąt nosowo-wargowy w granicach normy, warga górna nieco uwypuklona, bruzda wargowo-bródkowa pogłębiona, a warga dolna w oglądzie wywinięta.
Widok z przodu: twarz symetryczna, owalna. W spoczynku znaczna niewydolność warg, górna warga wydaje się skrócona, występuje nadmierna ekspozycja górnych zębów siecznych.
Przy uśmiechu zaznacza się protruzja górnych zębów siecznych, jako wysunięcie i wychylenie widoczne zarówno przy obserwacji z przodu, jak i z boku; występuje nadmierna ekspozycja górnych zębów siecznych i dziąsła.
3. Badanie funkcjonalne
Nie stwierdzono dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych, bólu głowy ani rozbieżności CR-CO. Przy otwieraniu i zamykaniu nie stwierdzono trzasków ani dolegliwości bólowych stawów skroniowo-żuchwowych. [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
