Leczenie martwych zębów stałych z niezakończonym rozwojem korzenia po urazie – przegląd piśmiennictwa
Biodentine
Warto zwrócić uwagę na nowy materiał z kręgu bioceramik – Biodentine (Septodont). Jest on określany jako naturalny substytut zębiny [3, 25, 33]. Ma porównywalne do niej: mikrotwardość, moduł sprężystości i wytrzymałość. Materiał jest biokompatybilny, stabilny, słabo rozpuszczalny, hydrofilny, nie ulega resorpcji, działa antybakteryjnie [3, 25]. Ma wszelkie zalety MTA, a ponadto nie przebarwia korony, twardnieje w ciągu 6-12 minut, a jej aplikacja jest łatwa ze względu na konsystencję i czas wiązania, przez co angażuje tylko jedną wizytę [20, 25]. Wadami są, podobnie jak w przypadku MTA, znaczny koszt terapii, a także fakt, że zawartość dwutlenku cyrkonu nie gwarantuje takiej kontrastowości na zdjęciach rtg. jak tlenek bizmutu w MTA. Natomiast pod względem biokompatybilności związek cyrkonu jest mniej toksyczny [3, 17, 19].
Rewaskularyzacja
Alternatywą dla procesu apeksyfikacji są metody mające na celu przywrócenie żywotności zęba i możliwości apeksogenezy na podłożu komórek macierzystych. Wykorzystujemy w tym celu albo obecne w okolicy wierzchołka korzenia pozostałe żywe komórki, albo sztucznie namnożone pochodzące z banków. Pierwsza metoda jest szerzej znana pod nazwą rewaskularyzacji. Proces ten dotyczy wrastania unaczynionej tkanki łącznej do komory zęba lub wytwarzania anastomoz pomiędzy naczyniami krwionośnymi obecnymi w miazdze a naczyniami krwionośnymi ozębnej. Tylko w 30% nowo powstała tkanka miała cechy miazgi. W 70% zrąb stanowiły komórki pochodzenia ozębnowego. Rodzaj wytworzonej tkanki zależy od typu komórek macierzystych, które wniknęły do kanału podczas skrawania okolicy okołowierzchołkowej, ale również od obecnych [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
