Leczenie pourazowe siekacza przyśrodkowego szczęki z resorpcją zewnętrzną korzenia

Leczenie

Pacjent zgłosił się do Poradni Endodoncji 4 miesiące po urazie w celu konsultacji i kontynuacji leczenia zęba 21.

W badaniu klinicznym wewnątrzustnym stwierdzono fizjologiczną ruchomość zębów w odcinku 12-22. Test żywotności – reakcja na chlorek – zębów sąsiadujących (12, 11, 22) był prawidłowy. Test opukowy wykazał dodatnią reakcję na opukiwanie poziome zęba 21 oraz dodatnią reakcję na opukiwanie pionowe zęba 11.

W analizie obrazu CBCT potwierdzono wymienione wcześniej zmiany. Rokowanie zęba oceniono jako niepewne, jednak ze względu na wiek pacjenta zadecydowano o podjęciu próby jak najdłuższego utrzymania go w jamie ustnej w celu uchronienia przed zanikiem wyrostka kostnego, co sprzyjałoby potencjalnym późniejszym procedurom implantologicznym. Po przedstawieniu rodzicom możliwości leczenia oraz rokowania uzyskano zgodę na leczenie pacjenta.

Obszar zabiegowy odizolowano koferdamem, leczenie podjęto przy użyciu mikroskopu stomatologicznego. Usunięto opatrunek, kanał oczyszczono z pozostałości Calcipastu. Wykonano toaletę: 5,25-proc. NaOCl, 15-proc. EDTA, 2-proc. CHX, NaCl.

Po kontroli w powiększeniu nie stwierdzono jednoznacznie poprzecznego złamania korzenia zaobserwowanego na wykonanym CBCT. Ciągłość zębiny w odcinku korzeniowym była zachowana na całej jego długości. Brak złamania korzenia potwierdzały również niezaburzone odczyty endometru. Wykorzystując mikroskop, zweryfikowano prawidłowość opracowania ścian kanału i długość roboczą. Kanał osuszono. Do kanału założono Calcipast forte na 3 tygodnie. Ujście kanału zabezpieczono materiałem teflonowym. Tymczasowo założono materiał glasjonomerowy Fuji.

Zało...