Wymagania funkcjonalne dla obiektów świadczących usługi stomatologiczne dla osób niepełnosprawnych

Leczenie stomatologiczne osób niepełnosprawnych stanowi duży problem zarówno dla pacjenta, jak i jego rodziny poprzez utrudniony dostęp do profesjonalnie przygotowanych gabinetów. Liczba osób niepełnosprawnych wzrasta, przez co ich potrzeby są coraz częściej dostrzegane. Jest to bardzo liczna grupa pacjentów wymagająca szczególnej uwagi i troski, ale również specjalistycznego leczenia stomatologicznego. Leczenia opierającego się na współpracy z lekarzami innych specjalności, a także zaangażowaniu rodziców i opiekunów z bezpośredniego otoczenia chorego. Wiadomo, że nie wszyscy niepełnosprawni poruszają się na wózkach, bowiem w tej grupie są niewidomi, niesłyszący czy też osoby w podeszłym wieku. Są trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny (osoby wymagające niezbędnej stałej lub długotrwałej pomocy innej osoby), umiarkowany (osoby wymagające częściowej lub okresowej pomocy drugiej osoby) oraz lekki stopień niepełnosprawności (osoby niewymagające pomocy osób trzecich). Ta ostatnia grupa jest najliczniejsza (43%). Właśnie ona stanowi większość pacjentów niepełnosprawnych korzystających z usług placówek stomatologicznych.

Pacjenci szczególnej troski, a przede wszystkim umysłowo upośledzeni, stanowią istotny problem wielu gabinetów stomatologicznych. U większości chorych niemożliwe jest wykonanie nawet wstępnego badania stomatologicznego, nie mówiąc o wykonaniu właściwego zabiegu. Z tego powodu w wielu przypadkach konieczne jest zastosowanie u chorych znieczulenia ogólnego.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego (Dz.U. z 2013 r., poz. 1462) osobom niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym i znacznym, jeśli wynika to ze wskazań medycznych, przysługuje przy wykonywaniu zabiegów stomatologicznych znieczulenie ogólne. Zatem podmiot wyko...