Leczenie wady zgryzu kl. II u pacjentki w wieku dojrzewania za pomocą połączenia zmodyfikowanego aparatu Twin Block ze stałym aparatem ortodontycznym

Wybór aparatu funkcjonalnego zależny jest od kilku czynników, które można podzielić na związane z pacjentem, na przykład wiek i stopień współpracy, oraz kliniczne, na przykład preferencje/zaznajomienie lekarza z danym rodzajem aparatu i zaplecze laboratoryjne (14). Aparat funkcjonalny Twin Block ma kilka zalet, między innymi: dobrą tolerancję przez pacjentów (15), solidność, łatwość naprawy, możliwość stosowania w uzębieniu stałym i mieszanym, kompatybilność ze stałymi aparatami ortodontycznymi oraz mniejszy efekt zębowy w porównaniu z aparatem Herbsta; niemniej jednak ma i potencjalne wady, jak wychylenie zębów siecznych żuchwy i rozwój zgryzu otwartego w odcinku tylnym (11), co w tym przypadku nie stanowiło dużego problemu ze względu na normalne przechylenie siekaczy żuchwy i zastosowanie stałego aparatu ortodontycznego, które ostatecznie może wyeliminować zgryz otwarty tylny.

Biorąc pod uwagę wszystkie wymienione zalety i doświadczenie autorów z tym aparatem, wybrano właśnie Twin Block.

Wydaje się, że jedynym czynnikiem niesprzyjającym leczeniu czynnościowemu był wiek. Zarówno wiek chronologiczny, jak i fazy rozwoju fizycznego wskazywały, że skok wzrostowy dobiegł końca. W większości pozycji piśmiennictwa (4-11) menarche uważa się za ostatni etap skoku wzrostowego. Faza dojrzewania kręgów szyjnych (CVMS V) również wskazywała na to samo. I choć omówiliśmy z pacjentką wady i ograniczenia możliwości leczniczych, nadal była bardzo zmotywowana, by spróbować leczenia z nadzieją na poprawę swojego profilu.

W leczeniu czynnościowym kluczową kwestią jest symetryczny nagryz poziomy i możliwość wysunięcia żuchwy bez jakichkolwiek przeszkód zgryzowych (11). W naszym przypadku ograniczeniem było występowanie takich przeszkód w strefie siekaczy bocznych, co można było pokonać różnymi sposoba...