Leczenie za pomocą mostu adhezyjnego na podstawie piśmiennictwa

Materiały

W wykonawstwie pełnoceramicznych mostów adhezyjnych wykorzystana jest podbudowa z ceramiki tlenkowej, głównie tlenku cyrkonu. Obecnie najczęściej za pomocą technologii CAD/CAM (1, 5, 7, 8, 12).

Innymi materiałami do wykonania pełnoceramicznych mostów adhezyjnych jest ceramika z tlenku glinu infiltrowanego szkłem bądź ceramika dwukrzemowo-litowa, które mają podobne do tlenku cyrkonu właściwości adhezyjne, ale gorsze od niego parametry mechaniczne (10, 17). Przy występujących parafunkcjach, jak bruksizm, nie zaleca się konstrukcji wykonanych z tlenku cyrkonu. Preferowane są wtedy rekonstrukcje metalowo-ceramiczne (5). Mosty adhezyjne mogą być także wykonane z kompozytu, jednak nie jest to rozwiązanie kliniczne popularne, o czym świadczy mała liczba dostępnych badań. Na pewno zaletą tego materiału jest możliwość naprawy odprysków oraz uszkodzeń, a także uzupełnienie konstrukcji kompozytem w przypadku poszerzenia luki na skutek wzrostu poprzecznego szczęki (9).

Diagnostyka i planowanie leczenia

Zajmujący się tym zagadnieniem Kern (1) uważa, że w ramach wstępnej diagnostyki należy zwrócić uwagę na odpowiednią powierzchnię łączenia w szkliwie (co najmniej 30 mm²).

Przy braku wystarczającej ilości szkliwa nie zaleca wykonania mostu adhezyjnego. Ważne jest także to, czy istnieje odpowiednie miejsce w zwarciu dla skrzydła adhezyjnego (grubość 0,7 mm) oraz łącznika (wysokość 3 mm) (1, 10, 12).

W przypadku głębokiego nagryzu pionowego i braku przestrzeni dla skrzydła, należy rozważyć leczenie ortodontyczne (1). Natomiast Pryliński (7) uważa, że mosty, w których ...