Leczenie zapaleń tkanek okołowierzchołkowych zębów – opis przypadku

Zgodnie z zaleceniami pacjentka zgłosiła się za pół roku na wizytę kontrolną. W badaniu klinicznym nie stwierdzono objawów zapalenia tkanek okołowierzchołkowych, a pacjentka nie skarżyła się na żadne dolegliwości ze strony leczonych zębów. Wykonano RTG kontrolne, na podstawie którego stwierdzono odbudowę beleczkowania kostnego przy wierzchołku korzenia zęba 22 oraz brak zmian zapalnych przy zębie 11.

Zlecono wizytę kontrolną za kolejne 6 miesięcy celem wykonania RTG, o ile wcześniej nie będzie wskazań ze strony pacjentki. Ponadto zaproponowano rozważenie ewentualnego zabiegu resekcji szczytu korzenia zęba 11 i 22 ze względu na obecność uszczelniacza w tkankach okołowierzchołkowych.

Podsumowanie

Prawidłowe chemomechaniczne opracowanie oraz szczelne wypełnienie systemu kanałowego zębów w większości przypadków tworzy warunki do samoistnego gojenia się zmian w tkankach okołowierzchołkowych. Gdy leczenie endodontyczne przeprowadzone jest prawidłowo, skala sukcesu jest znacząca. Jeśli nastąpi całkowita odbudowa kości wyrostka zębodołowego, włącznie z odtworzeniem więzadła ozębnowego lub wygojenie zmian z pozostawieniem ewentualnego niewielkiego przejaśnienia wokół wierzchołka korzenia zęba (prawdopodobnie blizny łącznotkankowej), wówczas osiągnięto pożądany efekt leczniczy (5-7).

W obu przypadkach, dla ostrego i przewlekłego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych, zastosowano metodę dwuseansowego leczenia antyseptycznego. Wśród klinicystów nie ma zgodności co do liczby przeprowadzanych wizyt i stosowania wkładek antyseptycznych między wizytami. Od kilku lat pojawiają się publikacje mówiące o skuteczności leczenia jednowizytowego i mniejszej liczby powikłań po nim występujących (3, 8). W opisywanym przypadku z powodu obfitego ...