Wkłady korzeniowe z materiału kompozytowego wzmacnianego włóknem szklanym

Po przedstawieniu i wyjaśnieniu pacjentce możliwości terapii zapadła decyzja o zdjęciu korony z zęba 11 i próbie usunięcia metalowego wkładu. Zaplanowano, że jego miejsce zajmie mocowany adhezyjnie, wzmocniony włóknem kompozytowy wkład korzeniowy, na którym miała być osadzona korona ceramiczna z tlenku cyrkonu. Ponadto ząb 21 miał być odbudowany licówką ceramiczną.

Po zdjęciu korony z zęba 11 ostrożnie usunięto materiał stanowiący odbudowę zrębu, odsłaniając koronową część metalowego ćwieka korzeniowego (fot. 3). Ćwiek wykazywał dobrą retencję, podjęto więc próbę rozbicia cementu za pomocą narzędzia ultradźwiękowego (fot. 4) w celu usunięcia wkładu bez stwarzania zagrożenia pęknięciem podłużnym korzenia. Po krótkim czasie uzyskano obluzowanie wkładu, który można było już bez trudu usunąć z kanału (fot. 5). Po usunięciu metalowego wkładu przez poszerzony otwór dostępowy do kanału określono głębokość nawiercenia, tak aby wykorzystać tę samą drogę wprowadzania. W tym celu wprowadzono precyzyjne wiertło, pochodzące z wybranego systemu, prowadząc je od punktu referencyjnego na koronie zęba.

Wybrano wkład kompozytowy wzmocniony włóknem szklanym, który można osadzać adhezyjnie (Rebilda Post, VOCO). Po założeniu nici retrakcyjnej i wyborze odpowiedniej średnicy wkładu przeprowadzono preparację miejsca dla wkładu, nawiercając zębinę korzeniową przy użyciu precyzyjnego wiertła z oznaczoną głębokością (fot. 6). W tym przypadku zachowano tę samą głębokość preparacji, na którą był wprowadzony stary ćwiek metalowy. Zasadniczo głębokość preparacji powinna być określona w taki sposób, aby zachowane zostały co najmniej 4 mm wypełnienia kanału, co umożliwia szczelne zamknięcie kanału od strony wierzchołkowej.

Na fot. 7. przedstawiono przymiarkę ćwieka Rebilda Post (VOCO), o maksymalnej dostępnej śr...