Ostatnie trendy w materiałach do pokrycia miazgi

MTA (Mineral Trioxide Aggregate)

Wprowadzenie w latach 90. do stomatologii preparatu MTA (Mineral Trioxide Aggregate) było krokiem milowym w zwiększeniu skutecznego leczenia jatrogennych powikłań powstających podczas leczenia kanałowego. MTA został stworzony na bazie cementu portlandzkiego. Wadami większości stosowanych preparatów są długi czas wiązania i ziarnista struktura otrzymywanej pasty. Długi czas wiązania (około 4 godziny) ogranicza możliwość leczenia jednowizytowego, a ziarnista struktura pasty powoduje trudność precyzyjnego umieszczenia preparatu w uszkodzonych tkankach zęba. MTA posiada ulepszone właściwości względem wodorotlenku wapnia. Materiał jest biokompatybilny z odkrytą miazgą, lepiej uszczelniający i mniej rozpuszczalny. Może zmniejszyć poziom zapalenia miazgi, nekrozy i przekrwienia. Wapń obecny w MTA reaguje z fosforanami obecnymi w tkankach i formuje hydroksyapatyt, który pomaga wytworzyć stabilne uszczelnienie. Jego skuteczność dochodzi do 80-84%. Wykazano, że użyty do zabiegu pulpotomii w zębach mlecznych jest skuteczniejszy niż formocresol. Całkowitą jednak rewolucją w leczeniu pulpotomii zębów okazał się materiał podwójnie utwardzalny na bazie krzemianu wapnia Theracal PT (Bisco, USA) – więcej o tym materiale poniżej.

Preparaty na bazie MTA także ewoluują. Pojawiły się na rynku ulepszone wersje MTA, jak np. najbardziej uniwersalny NeoMTA2 (Avalon Biomed, USA) w formie proszku/płynu do samodzielnego zmieszania, z którego, w zależności od ilości zmieszania proszku z płynem, otrzymamy preparat w formie plastycznego kitu (forma putty do zamykania perforacji, leczenia zranień miazgi) lub półpłynnej pasty jako sealer endodontyczny. Są też dostępne na rynku już gotowe preparaty służące jako bioceramiczne i biokompatybilne sealery, takie jak: NeoSealer Flo (Avalon Biome...