Materiały wykorzystywane do rejestracji zwarcia

Konieczność wykonania poprawek uzupełnienia jest związana z: dodatkowymi kosztami, większą ilością czasu poświęconego na wykonanie uzupełnienia oraz pogorszeniem właściwości mechanicznych docelowej pracy protetycznej (7-9). Nie tylko technika wykonania rejestratów zwarciowych ma wpływ na dokładność relacji przeniesionej do artykulatora. Duże znaczenie dla precyzji ma wybór materiału wykorzystanego do rejestracji zwarcia. Idealny materiał do rejestracji okluzji powinien charakteryzować się następującymi cechami (2, 10-12):

• przed związaniem powinien stawiać minimalny opór dla zębów, aby nie powodować ich przemieszczeń oraz przesunięcia żuchwy przy nagryzaniu,
• po związaniu powinien być wystarczająco twardy, aby zapewnić stabilność przy artykulacji modeli,
• powinien cechować się stabilnością wymiarów po związaniu i być odporny na ucisk, aby nie zniekształcił się podczas transportu do laboratorium i przy artykulacji,
• powinien być łatwy w zastosowaniu i charakteryzować się odpowiednim czasem wiązania,
• powinien dawać możliwość weryfikacji prawidłowości uzyskanego rejestratu,
• powinien umożliwiać dokładne odwzorowanie powierzchni żujących i brzegów siecznych zębów,
• powinien być biokompatybilny.

Niestety nie istnieje materiał, który spełniałby wszystkie wymagania. Do tego celu najczęściej wykorzystuje się: wosk, pasty tlenkowo-cynkowo-eugenolowe, akryl oraz elastomery (2, 10, 13-17).

Wosk

Wosk to jeden z najstarszych materiałów mający nadal zastosowanie w stomatologii (10, 16, 18). Według badań Maru i wsp. (9) z 2018 r. aż 54,6% stomatolog...