Najczęściej stosowane w praktyce indywidualne i standardowe wkłady koronowo-korzeniowe

W tym celu należy wykonać:

1. Ocenę stanu korzenia na podstawie badania fizykalnego i rtg. – ocenę stanu kanału korzeniowego wykonujemy badaniem fizykalnym wzrokowo oraz poprzez zgłębnikowanie. Coraz częściej oceniamy powierzchnię korzenia i ściany kanału pod mikroskopem. Na wstępnym etapie leczenia istotne jest wykrycie ewentualnych pęknięć zębiny, zwłaszcza wzdłuż przebiegu kanału, które mogą się zdarzać w zębach wcześniej leczonych endodontycznie. Stwierdzenie pęknięcia automatycznie dyskwalifikuje ząb do dalszego leczenia. Bardzo ważne jest również uzupełnienie badania zdjęciem rtg. Najczęściej stan kanału zębowego możemy ocenić w oparciu o zdjęcie punktowe danego zęba. Obecnie coraz częściej w wątpliwych przypadkach wykonujemy uzupełniająco zdjęcie 3D. Na zdjęciach tomograficznych bardzo dokładnie możemy ocenić stan samego korzenia, jak również tkanek otaczających.
2. Określić stan zachowanej zębiny kanałowej – dobre rokowanie przy stosowaniu wkładu k-k zapewnia stan zębiny – odpowiednia jej twardość bez zmian próchnicowych oraz wystarczająca ilość ponad brzegiem dziąsłowym pasma szerokości 2 mm i 1 mm wysokości na całym obwodzie, tzw. efekt obręczy (ferrule effect). Ponadto ferrule zwiększa stosunek długości wkładu korzeniowego do długości części koronowej, przez co zwiększa odporność na złamanie korzenia i jednocześnie zmniejsza naprężenia w tkankach zęba. Lepsze są również wytrzymałość cementu i zabezpieczenie przed jego wypłukiwaniem oraz szczelność pomiędzy wkładem a kanałem korzeniowym [2, 5].
3. Ocenę stopnia zniszczenia korony zęba – prawidłowa ocena korony zęba przeznaczonego do odbudowy przy pomocy wkładu sprowadza się do oceny ilości struktur naddziąsłowych zniszczonych całkowicie lub powyżej 50% oraz zachowanej jak najwięcej struktury naddziąsłowej korony zęba, która dodatkowo...