Najczęściej stosowane w praktyce indywidualne i standardowe wkłady koronowo-korzeniowe
Opis przypadków
Pacjent nr 1
Pacjent S.S., lat 61, zgłosił się do gabinetu ze złamaną koroną zęba 13 na wysokości szyjki zęba, na którym znajdowała się korona kompozytowa. W wywiadzie podał, że od dwóch lat użytkuje protezę częściową akrylową szczęki, wykonaną w ramach NFZ. Na pierwszej wizycie przeprowadzono z pacjentem rozmowę, wywiad oraz wykonano badania zewnątrz- i wewnątrzustne. W wyniku badania wewnątrzustnego stwierdzono brak zębów: 17, 16, 15, 14, 12, 11, 21, 22, 16 i 17 oraz zębów 36 i 37, a także 46 i 47. W kilku zębach znajdowały się dobrze utrzymane wypełnienia kompozytowe. W górnym łuku zębowym stwierdzono złamanie korony zęba 13 na wysokości szyjki zębowej oraz most ceramiczny na podbudowie metalowej 42-0-0-32. Pacjentowi przedstawiono możliwość leczenia protetycznego, tzn. wykonanie wkładu koronowo-korzeniowego lanego indywidualnego zęba 13 oraz korony ceramicznej. Ze względu na przedstawione koszty pacjent nie był zadowolony z propozycji leczenia, zaakceptował dopiero plan leczenia polegający na zastosowaniu wkładu koronowo-korzeniowego oraz ponownego zacementowania korony kompozytowej, użytkowanej dotychczas przez pacjenta. Z pacjentem szczegółowo omówiono zarówno wady, jak i zalety prezentowanych metod leczenia. Jeszcze na tej samej wizycie wykonano zdjęcie rtg. zęba 13. Według oceny rtg. ząb 13 został prawidłowo przeleczony kanałowo. Przystąpiono więc do opracowania części korzeniowej zęba. Do tego celu użyto wierteł Pesso do szerokości przyszłego wkładu 1,2 oraz długości opracowanego korzenia 15 mm, co gwarantowało dobre zakotwiczenie wkładu. Po opracowaniu ostatecznym części korzeniowej uzyskano kształt zbliżony do owalnego (ryc. 5). [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
