Najczęstsze miejscowe powikłania podczas ekstrakcji zębów – przyczyny, diagnostyka, postępowanie wg nowych schematów. Przykłady kliniczne

Uszkodzenia struktur kostnych:

• odłamanie blaszki wyrostka zębodołowego,
• odłamanie guza szczęki,
• odłamanie przegrody międzykorzeniowej.

Jak powszechnie wiadomo, w trakcie ekstrakcji zębów należy pokonać opór ściany kostnej zębodołu. W momencie, gdy zastosowana siła w czasie zabiegu przekroczy próg sprężystości kości, dochodzi do jej złamania. Najbardziej podatne na złamania są: blaszka kostna nad kłem górnym i pierwszymi zębami trzonowymi górnymi, guz szczęki oraz część wargowa blaszki kostnej siekaczy dolnych (4). Leczenie przeprowadzamy, wygładzając ostre brzegi kostne przy użyciu łyżeczki kostnej lub frezu. Należy się upewnić, że zachowane fragmenty kostne są w całości pokryte płatem śluzówkowo-okostnowym, który zapewni odpowiednie ukrwienie, zapobiegając obumarciu tkanki. Drobne fragmenty kostne należy usunąć.

Odłamanie guza szczęki może wystąpić w czasie usuwania ostatniego zęba trzonowego szczęki, zwłaszcza przy znacznej pneumatyzacji guza przy nisko schodzącym zachyłku zębodołowym zatoki szczękowej. Przy nadłamaniu guza należy usunąć ząb po wcześniejszym jego odpreparowaniu i trapezowatym nacięciu śluzówki, a ranę zaszyć. Przy oderwaniu guza zazwyczaj występuje połączenie jamy ustnej z zatoką szczękową, dlatego należy wykonać plastykę metodą Wassmunda-Borusiewicza (4).

Połączenia ustno-zatokowe (łac. communicatio cavi oris cum sinus maxillaris)

Dochodzi do nich przy usuwaniu zębów trzonowych szczęki. Najczęstszymi przyczynami tego powikłania są: uwarunkowania anatomiczne (nisko schodzący zachyłek zębodołowy zatoki, rozbieżny układ korzeni zębów), chorobowe (zapalenie zatoki szczękowej, zmiany...