Niechirurgiczne leczenie zgryzu otwartego z wykorzystaniem mini-implantów ortodontycznych. Opis przypadku

Streszczenie: Alternatywnym postępowaniem w leczeniu szkieletowego zgryzu otwartego jest interwencja chirurgiczna lub terapia ekstrakcyjna z jednoczesną intruzją zębów trzonowych. W przypadku przedstawionym w pracy wybrano postępowanie zachowawcze, w którym wykorzystano mini-implanty. U pacjentki stwierdzono wydłużony odcinek szczękowy, szparę niedogryzową oraz posteriorotację żuchwy. Przed założeniem aparatów stałych cienkołukowych, zarówno w szczęce, jak i w żuchwie, usunięto trzecie zęby trzonowe i drugie zęby przedtrzonowe oraz założono mini-implanty w celu intruzji dolnych zębów trzonowych. Po 11 miesiącach leczenia uzyskano prawidłowy nagryz pionowy, wyrównanie linii pośrodkowej oraz rozładowanie stłoczeń w przednim odcinku łuku zębowego w żuchwie. Zastosowanie mini-implantów pozwoliło na szybkie
i skuteczne osiągnięcie zaplanowanych celów leczenia. Wykorzystanie zakotwienia maksymalnego do kontroli pozycji zębów trzonowych w wymiarze wertykalnym wydaje się optymalnym rozwiązaniem zarówno dla lekarza, jak i pacjenta.

Słowa kluczowe: zgryz otwarty, mini-implanty, leczenie ekstrakcyjne

Występowanie szkieletowego zgryzu otwartego wśród osób dorosłych rasy białej waha się w granicach od 1% do 4,2% populacji. Jakkolwiek zaburzenie to nie jest bardzo rozpowszechnione, często w znacznym stopniu zaburza ono estetykę twarzy oraz czynność narządu żucia. Wpływ na rysy twarzy wiąże się z wydłużeniem odcinka szczękowego oraz wypukłym profilem, któremu często towarzyszy wzmożone napięcie mięśni przy domykaniu warg. Wewnątrzustnie obserwuje się szparę niedogryzową w odcinku przednim łuków zębowych. W analizie telerentgenogramu charakterystyczne dla tej wady są powiększenie kąta międzyszczękowego i posteriorotacja żuchwy [8].