Niechirurgiczne ortopedyczno-ortodontyczne leczenie dorosłej pacjentki z III klasą szkieletową, zrudymentowanym zębem 12 i brakiem zawiązka zęba 22

Streszczenie: Celem artykułu jest przedstawienie przebiegu
i wyników niechirurgicznego leczenia dorosłej pacjentki z III klasą szkieletową, brakiem zawiązka zęba 22 i atypowym, zrudymentowanym (mikrodontycznym) zębem 12.
Materiał i metoda: 27-letnia pacjentka z zaburzeniem szkieletowym
klasy III i zaburzeniami zębowymi została poddana dwuetapowemu leczeniu ortopedyczno-ortodontycznemu. W I fazie leczenia zastosowano połączenie maski twarzowej z aparatem Haasa na szynach akrylanowych wyższych w tylnej części oraz dolnym aparatem stałym i wyciągami elastycznymi III klasy. W II fazie leczenia stosowano pełny aparat stały na obu łukach zębowych i wyciągi elastyczne III i I klasy. Na początku leczenia usunięto atypowy ząb 12 i na jego miejsce przesunięto ząb 23, a następnie resztę bocznych zębów szczęki.

Słowa kluczowe: aparat Haasa na szynach akrylowych, maska twarzowa, leczenie nieoperacyjne, zaburzenie klasy III, zaburzenia zębowe

Rysy twarzy pacjentów z III klasą są łatwo rozpoznawane przez otoczenie i negatywnie odbierane, dlatego wielu pacjentów z tym zaburzeniem ma silne kompleksy, prowadzące nawet do unikania towarzystwa [1]. Stąd też ta wada zgryzu i szkieletu wymaga od lekarzy ortodontów poszukiwania najlepszych sposobów leczenia tego zaburzenia i starań o poprawę rysów twarzy oraz przywrócenie prawidłowego funkcjonowania zarówno zgryzu, jak i psychiki pacjenta.

Standardowe postępowanie w przypadku pacjentów dorosłych z klasą III polega na przygotowaniu zgryzu pacjenta do operacji ortognatycznej i ustabilizowaniu efektów zmian szkieletowych po zabiegu. Literatura podaje, że jest to jedyne realne rozwiązanie [2]. Niestety, leczenie operacyjne zawsze wiąże się z ryzykiem powikłań, w wyniku z...