Nowe techniki w wykonywaniu dostępu endodontycznego

Podsumowanie

Zawężone dostępy endodontyczne to koncepcja, której wartość jest bardzo trudna do określenia. Brak jest piśmiennictwa, które by oceniło jakość instrumentacji, irygacji oraz odsetek niepowodzeń przy tak zaprojektowanym ubytku. Elementem wartym podkreślenia jest to, że możliwość wykonania dostępu zawężonego jest ograniczona do niewielkiego procenta przypadków, które obejmują głównie: zęby po leczeniu protetycznym, zęby po urazach, zęby z problemami endodontycznymi, które są powikłaniem leczenia ortodontycznego czy zapalenia miazgi na tle utraty tkanek twardych zęba w wyniku abrazji, atrycji lub erozji. Większość dostępnych artykułów to jedynie opisy przypadków bez wieloletnich obserwacji. Istotne jest to, jak znaczące ograniczenie widoczności wprowadza ubytek typu NEC, co może skutkować nieodnalezieniem części anatomii systemu korzeniowego [1, 9, 12-14]. Zmniejszeniu ulegają również dystrybucja światła w obrębie takiego dostępu, co wpływa na komfort pracy operatora, szybkość wystąpienia objawów zmęczenia czy podniesienie poziomu stresu.

lek. dent. Bartłomiej Karaś - Prywatna praktyka dentystyczna we Wrocławiu^; Dział Badawczy Polskiego Towarzystwa Endodontycznego, Kierownik: dr n. med. Wojciech Wilkoński
lek. dent. Jakub Wiśniewski - Prywatna praktyka dentystyczna w Józefowie

Piśmiennictwo

1. Friedman S.: Prognosis of initial endodontic therapy. „Endododontic Topics”, 2002, 2, 59‑88.
2. Card S.J. i wsp.: The effectiveness of increased apical enlargement in reducing intracanal bacteria. „Journal of Endodontics”, 2002, 28, 11, 779‑783.