Obciążenie układu ruchu u stomatologów

Wykonywanie pracy zawodowej, chociaż coraz lżejszej w sensie fizycznym, ciągle jeszcze, bardzo często, odbywa się w długotrwałej, statycznej i zazwyczaj niekorzystnej z fizjologicznego punktu widzenia pozycji ciała.

Zwykle jest to dodatkowo połączone z obciążeniem zewnętrznym – koniecznością trzymania materiału lub narzędzia – co razem może powodować przeciążenia narządu ruchu. Przeciążenia takie poprzez długotrwałe działanie – nawet o natężeniu niewywołującym natychmiastowych skutków (np. urazów) – powodują skumulowany efekt w postaci schorzeń narządu ruchu zarówno zawodowych (np. najbardziej znany zespół cieśni nadgarstka), jak i tzw. parazawodowych, do których zaliczyć można bóle dolnego odcinka kręgosłupa.

Obecnie dzięki wykorzystaniu osiągnięć automatyki i robotyki staramy się wyeliminować stanowiska pracy bądź też czynności szczególnie niekorzystne pod względem biomechanicznym i fizjologicznym, ale nie zawsze jest to możliwe ze względów technicznych, niekiedy zaś czysto ekonomicznych. Do stanowisk pracy, na których trudno jest czasami wprowadzić techniczne środki usprawniające warunki ergonomii, zaliczyć można zwłaszcza stanowiska pracy w służbie zdrowia: lekarzy chirurgów, pielęgniarek i pozostałego średniego personelu medycznego, a także lekarzy stomatologów.

Przeczytaj wszystkie artykuły z wybranej kategorii TUTAJ

BADANIA POZYCJI CIAŁA STOMATOLOGÓW

W Instytucie Medycyny Pracy im. prof. Jerzego Nofera przeprowadzono analizę biomechaniczną pozycji ciała lekarzy stomatologów oraz dokonano oceny obciążenia ich układu ruchu. Badanie w...