Obrazowanie dwuwymiarowe (2D) w endodoncji

Zdjęcie zębowe wykonane w technice dwusiecznej kąta

Najstarszą techniką, która służy do wykonywania zdjęć zębowych, jest technika dwusiecznej kąta wg Cieszyńskiego-Dicka  (ang. bisecting angle technique). Opiera się ona na zasadzie izometrii (ang. rule of isometry) zaproponowanej przez Antoniego Cieszyńskiego w 1907 roku. Zbudował on trójkąt równoramienny, którego ramionami były oś długa zęba i powierzchnia detektora. Jeśli promień centralny wiązki promieniowania RTG trafia pod kątem prostym do dwusiecznej dzielącej kąt pomiędzy tymi ramionami, to wielkość obiektu (długość zęba) i jego obrazu (długość radiologiczna) będą takie same.

Ryc. 2 przedstawia schemat obrazujący technikę wykonywania zdjęć zgodnie z zasadą izometrii Cieszyńskiego:

• detektor (zaznaczony kolorem żółtym) przylega do korony zęba,
• promień centralny (czerwona strzałka) przebiega prostopadle do dwusiecznej kąta (zielona przerywana linia) utworzonego pomiędzy osią długą zęba a powierzchnią detektora,
• ustawiono właściwy dla danego zęba kąt pionowy na lampie RTG w stosunku do płaszczyzny zgryzowej szczęki lub żuchwy.

Technika dwusiecznej kąta wymaga od operatora dokładności i szczególnej dbałości o szczegóły. Najczęściej lekarz wybiera technikę dwusiecznej kąta, mylnie sądząc, że jest to technika prostsza od techniki kąta prostego.

Fot. od 2 do 5 pokazują właściwe ułożenie cyfrowego detektora kabelkowego zgodnie z zasadą izometrii dla różnych grup zębowych.

W technice dwusiecznej kąta oprócz ustawienia kąta pionowego (patrz omówiona wcześniej zasada izometrii) istnieje koniecznoś...