Ocena in vitro właściwości materiałowych Biodentine w porównaniu z ProRoot MTA

Słowa kluczowe: Biodentine, kontrastowość, czas wiązania, rozpuszczalność, mikrotwardość Vickersa
Keywords: Biodentine, radiopacity, setting time, solubility, Vickers microhardnes
Streszczenie:
Wprowadzenie: Celem badania było porównanie rozpuszczalności, mikrotwardości, kontrastowości i czasu wiązania Biodentine oraz ProRoot MTA. Materiał i metoda: Rozpuszczalność w wodzie destylowanej, kontrastowość i czas wiązania oceniano zgodnie z międzynarodowym standardem ISO 6876:2001. Dodatkowo oceniono też rozpuszczalność w roztworze PBS (Phosphate Buffered Saline, sól fizjologiczna buforowana fosforanem). W celu zbadania mikrotwardości wykonano po dziesięć próbek każdego cementu i poddano je przez 30 sekund punktowemu naciskowi diamentowego wgłębnika o wadze 100 g. Wszystkie dane analizowano za pomocą testu t-Studenta. Wyniki: Oba materiały spełniały wymagania międzynarodowego standardu ISO 6876:2001 i wykazywały rozpuszczalność < 3% po 24 godz. W każdym momencie czasowym ekspozycji Biodentine była znacznie bardziej rozpuszczalna niż ProRoot MTA (p < 0,0001). Po zanurzeniu w PBS widoczne było wytrącanie się hydroksyapatytu. Mikrotwardość badana metodą Vickersa była znamiennie wyższa w przypadku Biodentine (62,35 ± 11,55 HV) niż ProRoot MTA (26,93 ± 4,66 HV) (p < 0,0001). ProRoot MTA dawał znamiennie lepszą kontrastowość w RTG (6,40 ± 0,06 mm Al) niż Biodentine (1,50 ± 0,10 mm Al) (p < 0,0001). Czas wiązania Biodentine (85,66 ± 6,03 min) był znamiennie krótszy niż w przypadku ProRoot MTA (228,33 ± 2,88 min) (p < 0,0001). Wnioski: Biodentine i ProRoot MTA różnią się właściwościami materiałowymi. Rozpuszczalność obydwu cementów wykazywała zgodność z międzynarodowym standardem ISO 6876:2001, przy czym w przypadku ProRoot MTA była znacznie mniejsza. Jeśli chodzi o mikrotwardość, Biodentine może być wykorzystana w cel...