Ocena in vitro właściwości materiałowych Biodentine w porównaniu z ProRoot MTA

W celu związania należy proszek zmieszać z wodą. Jeśli związany MTA wejdzie w kontakt z płynami tkankowymi, tlenek wapnia przekształca się w wodorotlenek wapnia (Ca(OH)₂). Cząsteczki Ca(OH)₂, dysocjują na jony wapniowe i hydroksylowe, wskutek czego wartość pH wzrasta do około 12,5, a jony wapnia zostają uwolnione [3-5]. MTA według informacji producenta (Dentsply Tulsa Dental, USA), może być stosowany jako cement endodontyczny do wypełniania kanałów korzeniowych, apeksyfikacji, zamykania perforacji kanałów korzeniowych oraz do bezpośredniego pokrycia miazgi. Od czasu wprowadzenia na rynek przeprowadzono kilka badań tego materiału, a w tym czasie został on dobrze przyjęty i jest powszechnie wykorzystywany w stomatologii w powyższych zastosowaniach [6-8].

Sprawdź inne artykuły z kategorii ENDODONCJA.

Chociaż ProRoot MTA wydaje się w wyżej wymienionych wskazaniach preferowanym materiałem cechującym się wieloma zaletami, ma on kilka wad: obchodzenie się z nim może być trudne; czas wiązania jest długi; stosowanie w obrębie widocznej części korony może prowadzić do przebarwienia zęba; wytrzymałość na ściskanie i zginanie jest mniejsza niż zębiny (w związku z tym nie może być używany jako podstawa wypełnienia); jest dość drogi [9-13].

Ostatnio na rynku stomatologicznym pojawił się nowy bioaktywny cement wapniowo-krzemowy, Biodentine (Septodont, Francja), reklamowany jako substytut zębiny. Biodentine składa się z proszku w kapsułce i płynu w pipetce. Proszek zawiera głównie krzemian dwuwapniowy i trójwapniowy – główne składniki cementu portlandzkiego i MTA – oraz węglan wapnia. Dwutlenek cyrkonu ...