Ocena przemieszczeń zębów szczęki podczas leczenia dystalizerem Carriere – trójprzestrzenna analiza ruchu zębów

Streszczenie: Celem prezentowanej pracy była ocena ruchu kła, pierwszego i drugiego zęba przedtrzonowego- zębów siecznych przyśrodkowych oraz pierwszego zęba trzonowego szczęki, po leczeniu za pomocą dystalizera Carriere, a także ustalenie metody superimpozycji modeli 3D wraz z pomiarami przemieszczeń i rotacji badanych zębów. Materiał do badań stanowiły trójwymiarowe modele cyfrowe 22 pacjentów przed leczeniem i po leczeniu dystalizerem Carriere. Ośmiu pacjentów miało założony dystalizer obustronnie a 14 – jednostronnie, przez co ogółem uzyskano 30 przypadków dystalizacji. Modele gipsowe przed leczeniem i po jego zakończeniu zeskanowano, a następnie dokonano superimpozycji wzdłuż zdefiniowanego obszaru na podniebieniu. Na każdym modelu cyfrowym zaznaczono punkty, a zakres ich przemieszczenia odczytano z układu współrzędnych z osi 0X, 0Y, 0Z. Analizy statystycznej dokonano za pomocą testu Wilcoxona oraz U Manna-Whitneya, przyjmując za poziom istotności p < 0,05. Wyniki: wykazano statystycznie istotne różnice pomiędzy położeniami punktów w trzech płaszczyznach przestrzennych. Średnia wartość dystalizacji wyniosła 2,14 mm. Nie stwierdzono istotnej statystycznie zależności od wieku pacjenta, obecności drugich zębów trzonowych dolnych oraz lokalizacji zaczepu w łuku dolnym. Utrata zakotwienia była znikoma. Wnioski: dystalizer Carriere można uznać za skuteczny w leczeniu pacjentów z umiarkowanie nasiloną klasą II, szczególnie ze współistniejącą rotacją pierwszego zęba trzonowego, niezależnie od wieku. Superimpozycja modeli 3D może być wygodnym w stosowaniu narzędziem ortodontycznym.

Słowa kluczowe: dystalizacja, dystalizer Carriere, przemieszczenia zębów, trójprzestrzenna superimpozycja modeli gipsowych

Pacjenci z niedoborem miejsca w łuku górnym mogą być leczeni bez e...