Metody odbudowy zębów leczonych endodontycznie ze szczególnym uwzględnieniem pośrednich technik pracy materiałem kompozytowym – przegląd piśmiennictwa
Ze względu na rodzaj uzupełnienia i użytego do jego wykonania materiału odbudowy zębów leczonych endodontycznie można podzielić na:
- odbudowy niewymagające wzmocnienia korzenia zęba (bezpośrednie uzupełnienie korony zęba materiałem wypełniającym) – bardzo wąski zakres wskazań klinicznych,
- odbudowy wymagające wzmocnienia korzenia zęba (osadzone na wkładach koronowo-korzeniowych).
W przypadku odbudów wymagających wzmocnienia korzenia zęba mamy do czynienia z dwoma elementami: elementem wzmacniającym korzeń lub korzenie zęba (najczęściej wkład koronowo-korzeniowy) i strukturą uzupełniającą część koronową zęba.
Wśród elementów wzmacniających korzeń zęba można wyróżnić:
wkłady koronowo-korzeniowe metalowe i niemetalowe:
- standardowe,
- aktywne, których budowa umożliwia samodzielne utrzymanie się w kanale korzeniowym zęba (na przykład tytanowe) – obecnie rzadko stosowane,
- pasywne, wymagające użycia cementu lutującego do utrzymania w kanale korzeniowym zęba (na przykład: kompozytowe, z włókna szklanego bądź wzmacniane włóknem węglowym),
- indywidualne, wykonywane zazwyczaj metodą pośrednią (metalowe lane bądź ceramiczne wzmocnione lub niewzmocnione tlenkiem cyrkonu, wykonane między innymi metodą odlewniczą, frezowania lub tłoczenia pod ciśnieniem),
- korony sztyftowe (obecnie rzadko stosowane),
- lane pełnometalowe,
- lane metalowe licowane ceramiką [1, 2, 3, 7, 8].
Za prowadzonymi w wielu ośrodkach badaniami naukowymi można stwierdzić, że wkłady metalowe – zarówno standardowe, jak i indywidualne lane – mimo że stanowią właściwy zrąb dla odbudowy części koronowej przy znacznej utracie tkanek, nie wzmacniają wystarczająco korzenia zęba leczonego endodontycznie, a wręcz mogą [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
