Metody odbudowy zębów leczonych endodontycznie ze szczególnym uwzględnieniem pośrednich technik pracy materiałem kompozytowym – przegląd piśmiennictwa

Ze względu na rodzaj uzupełnienia i użytego do jego wykonania materiału odbudowy zębów leczonych endodontycznie można podzielić na:

• odbudowy niewymagające wzmocnienia korzenia zęba (bezpośrednie uzupełnienie korony zęba materiałem wypełniającym) – bardzo wąski zakres wskazań klinicznych,
• odbudowy wymagające wzmocnienia korzenia zęba (osadzone na wkładach koronowo-korzeniowych).

W przypadku odbudów wymagających wzmocnienia korzenia zęba mamy do czynienia z dwoma elementami: elementem wzmacniającym korzeń lub korzenie zęba (najczęściej wkład koronowo-korzeniowy) i strukturą uzupełniającą część koronową zęba.

Wśród elementów wzmacniających korzeń zęba można wyróżnić:

wkłady koronowo-korzeniowe metalowe i niemetalowe:

• standardowe,
• aktywne, których budowa umożliwia samodzielne utrzymanie się w kanale korzeniowym zęba (na przykład tytanowe) – obecnie rzadko stosowane,
• pasywne, wymagające użycia cementu lutującego do utrzymania w kanale korzeniowym zęba (na przykład: kompozytowe, z włókna szklanego bądź wzmacniane włóknem węglowym),
• indywidualne, wykonywane zazwyczaj metodą pośrednią (metalowe lane bądź ceramiczne wzmocnione lub niewzmocnione tlenkiem cyrkonu, wykonane między innymi metodą odlewniczą, frezowania lub tłoczenia pod ciśnieniem),
• korony sztyftowe (obecnie rzadko stosowane),
• lane pełnometalowe,
• lane metalowe licowane ceramiką [1, 2, 3, 7, 8].

Za prowadzonymi w wielu ośrodkach badaniami naukowymi można stwierdzić, że wkłady metalowe – zarówno standardowe, jak i indywidualne lane – mimo że stanowią właściwy zrąb dla odbudowy części koronowej przy znacznej utracie t...