Ortodoncja i technika dentystyczna – spojrzenie w przeszłość – część 1

W 1771 r. Anglik John Hunter (1728–1793) zapoczątkował leczenie równią pochyłą zgryzu krzyżowego, wskazał zarys podstaw do regulacji uzębienia stałego oraz ustalił różnice pomiędzy zębami a kośćmi. W 1808 r. Catalan połączył działanie paska Bourdeta z równią pochyłą (3, 5, 6, 8).

Jedną z najbardziej znaczących postaci działających w tym czasie w Stanach Zjednoczonych był John Greenwood (1760–1819). Twierdził on, iż szczególną troską należy otaczać uzębienie dzieci i w tym celu redukował opłaty dla rodzin na tyle, by każde dziecko mogło być objęte opieką stomatologiczną. Wielu innych lekarzy, jak Josiah Flagg czy John Le Tellier, zalecało kontrolę zębów dzieci, by uniknąć gorączki i bólu oraz pomóc naturze osiągnąć właściwe ustawienie zębów stałych (4, 8).

Leonard Koecker (1728–1850) w artykułach z zakresu medycyny przedstawiał swoje teorie na temat ogromnego udziału źle ustawionych zębów w rozwoju chorób, pogorszeniu estetyki i proporcji twarzy, a w efekcie często wręcz odrażającego wyglądu. Zaznaczał jednak, że chirurgia stomatologiczna jest już na tyle rozwinięta, by, stosowana w odpowiednim wieku i w odpowiedni sposób, mogła być pomocna w osiągnięciu doskonałego ustawienia i zdrowia zębów stałych (4).

Dzieje stomatologii i ortodoncji liczą sobie setki tysięcy lat. Wieki przed naszą erą zajmowano się leczeniem zębów zaatakowanych przez „zębowe robaki”. Uzębieniem zajmowali się wielcy uczeni starożytnych cywilizacji, jak Hipokrates czy Arystoteles, tworząc fundamenty dla późniejszych odkryć. Historia, biegnąc przez poszczególne epoki, chwilowo zatrzymywała się; tak jak miało to miejsce w średniowieczu, by na nowo wybuchnąć eksplozją niesamowitych XIX-wiecznych odkryć i wynalazków wspaniałych specjalistów, co przedstawione zostanie w kolejnej części artykułu.