Perforacja – powikłanie leczenia endodontycznego

Perforacja środkowej i wierzchołkowej części kanału

Pojawiają się na policzkowej lub bocznej powierzchni korzenia:

• podczas niewłaściwego opracowania pod wkład,
• gdy lekarz poszukuje ujść kanałów,
• gdy instrument jest wprowadzany z dużą siłą do kanału w celu udrożnienia obliteracji lub zwapnienia.

Podczas próby leczenia tego rodzaju perforacji napotykamy dwa problemy – zidentyfikowanie właściwego kanału oraz miejsca perforacji. Perforacje niewielkiej średnicy oczyszczamy i wypełniamy dokładnie w ten sam sposób jak kanał właściwy. Większe perforacje zamykamy materiałem Pro Root MTA. Należy znaleźć właściwą drogę do wierzchołka zakrzywionym pilnikiem ręcznym. Po opracowaniu i zdezynfekowaniu kanał należy wypełnić ćwiekiem gutaperkowym z uszczelniaczem, odciąć poniżej poziomu perforacji, a perforację z resztą kanału wypełnić MTA [3].

Opracowanie perforacji

Małe i świeże perforacje, gdy jesteśmy w stanie uzyskać hemostazę, leczymy jednowizytowo. Perforację oczyszczamy i dezynfekujemy ultradźwiękami oraz podchlorynem sodu. Krwawienie tamujemy poprzez ostrożne wstrzykiwanie Ca(OH)₂ w miejsce perforacji. Po 5 minutach przepłukujemy podchlorynem sodu. Tę procedurę możemy powtórzyć 3-4 razy, aż do zatamowania krwawienia. Jeżeli pomimo tych wysiłków nie osiągnęliśmy hemostazy, opatrunek z Ca(OH)₂ pozostawiamy przez 7 dni. Tak przygotowana perforacja jest gotowa do uszczelnienia. Jeżeli jednak nastąpiła znaczna resorpcja kości, stosujemy gąbkę hemostatyczną jako matrycę do wypełniania defektu przed upakowaniem materiału do naprawy perforacji. Przykładem gąbki hemostatycznej jest kolagen bydlęcy (Col...