Perforacje jako powikłanie leczenia endodontycznego

Ze względu na czas, jaki upłynął od powstania perforacji, dzielimy je na:

1. perforację „świeżą” – leczoną w aseptycznych warunkach, natychmiast lub wkrótce po powstaniu (charakteryzuje się dobrym rokowaniem),
2. perforację „starą”, czyli zadawnioną – wcześniej nieleczoną, z prawdopodobną infekcją bakteryjną (charakteryzuje się niepewnym rokowaniem) (2).

Ze względu na rozmiar perforacji wprowadzono następujący podział:

1. perforacja mała – mechaniczne uszkodzenie tkanek jest niewielkie (o średnicy mniejszej niż średnica narzędzia o rozmiarze 20), łatwe do wypełnienia, charakteryzuje się dobrym rokowaniem,
2. perforacja duża – znaczne uszkodzenie tkanek i duża trudność w wypełnieniu, najczęściej powstałe wskutek preparacji kanału pod wkład koronowo-korzeniowy, często powikłane infekcją bakteryjną wskutek zanieczyszczenia śliną, charakteryzuje się niepewnym rokowaniem (1).

Sprawdź wszystkie produkty stomatologiczne dostępne w naszym sklepie internetowym

Metody leczenia i stosowane materiały

Metody leczenia perforacji można podzielić na zachowawcze i chirurgiczne, a ich wybór powinien być poprzedzony analizą dotyczącą dalszej przydatności zęba, lokalizacji oraz rozmiaru perforacji. Nie bez znaczenia są także motywacja pacjenta oraz stan higieny jamy ustnej (1, 3).

Leczenie zachowawcze polega na eliminacji infekcji bakteryjnej oraz zmian zapalnych i szczelnym zamknięciu perforacji. Takie postępowanie zalecane...