Postępowanie z zębami zatrzymanymi i przemieszczonymi z powodu torbieli zębopochodnych u pacjentów w wieku rozwojowym

Streszczenie: Obecność przetrwałych zębów mlecznych, patologiczne poszerzenie wyrostka zębodołowego i brak dolegliwości bólowych – to typowe objawy występowania torbieli zawiązkowych i korzeniowych u dzieci. W przypadku rozległych torbieli dochodzi do znacznego zaniku kości i przemieszczenia zawiązków zębów stałych na duże odległości. W artykule omówiliśmy diagnostykę i najważniejsze aspekty leczenia chirurgicznego i ortodontycznego torbieli zawiązkowych i korzeniowych. Przedstawione zostały również opisy przypadków dwóch pacjentów z torbielami: 9-letniej dziewczynki i 13-letniego chłopca, u których zastosowano dekompresję torbieli z późniejszym leczeniem aparatami stałymi. U dzieci leczenie od samego początku powinno przebiegać w ścisłej współpracy ortodonty z chirurgiem stomatologicznym. Istotne jest dobranie jak najmniej inwazyjnego postępowania chirurgicznego i włączenie leczenia ortodontycznego w odpowiednim momencie, aby sprawnie zniwelować nieprawidłowości zębowe i wprowadzić do łuku zatrzymane zęby.

Słowa kluczowe: torbiel zawiązkowa, torbiel korzeniowa, marsupializacja, leczenie ortodontyczne, zęby zatrzymane

Najczęściej spotykane torbiele zębopochodne to odpowiednio: torbiel korzeniowa i zawiązkowa. Torbiel korzeniowa (cystis radicularis) powstaje z nabłonkowych resztek Malasseza, które zaczynają proliferować w odpowiedzi na czynnik zapalny, jakim są endotoksyny bakteryjne pochodzące z martwej miazgi (1). Torbiel korzeniową można więc spotkać w okolicy wierzchołka korzenia martwego zęba. Gdy patologiczny proces dotyczy zęba mlecznego, a torbiel jest rozległa, może ona przemieszczać zawiązki zębów stałych na duże odległości.

Torbiel zawiązkowa (cystis follicularis, dentigerous cyst) swoim...