Procedury kliniczne w leczeniu endodontycznym zębów – ogniwa scalające proces terapeutyczny

W trakcie prowadzonego leczenia endodontycznego nie mamy szansy na całkowite wyeliminowanie bakterii obecnych w zainfekowanych kanałach. Jednak poprzez właściwe mechaniczne opracowanie kanału z zastosowaniem skutecznej irygacji w znacznym zakresie można zmniejszyć ich liczbę. Ponadto poprzez szczelne wypełnienie kanału i wykonanie szczelnej odbudowy korony uniemożliwiamy ich dalsze namnażanie oraz reinfekcję wtórną. Wyżej wymienione warunki sprzyjają aktywnym procesom obronnym ze strony systemu immunologicznego i prowadzą do opanowania infekcji. Problemem towarzyszącym infekcji wewnątrz kanału jest patologiczna zmiana okołowierzchołkowa. W świetle obowiązującej wiedzy jest to stan zapalny, reakcja organizmu na bakterie obecne w kanale. Opanowanie infekcji wewnątrz systemu kanałowego jest skuteczną terapią okolicy okołowierzchołkowej. Omawiając to zagadnienie, należy uwzględnić pewne wyjątki, jakim jest niewątpliwie torbiel korzeniowa czy torbiel pochodzenia niezębowego, nie ulegająca wygojeniu mimo prawidłowo przeprowadzonego leczenia. Przypadek kliniczny zaprezentowany na rycinach (ryc. 3-4) obrazuje obecność dużej zmiany okołowierzchołkowej powstałej w wyniku niepełnego opracowania i niedokładnego trójwymiarowego wypełnienia kanałów. Dodatkowo towarzysząca nieszczelność wypełnienia korony materiałem kompozytowym schodząca poddziąsłowo z pewnością również przyczyniła się do wystąpienia wyżej opisanej komplikacji.

Kanały niezainfekowane:

• konieczność ochrony systemu kanałów zęba przed infekcją bakteryjną,
• konieczność ochrony przed infekcją bakteryjną tkanek okołowierzchołkowych zęba,
• bezwzględna konieczność opracowania mechanicznego i chemicznego kanałów do otworu fizjologicznego – pomiar endometrem długości roboczej kanału,
• preferowaną metodą leczenia jest jednowizytowe leczenie end...