Procedury kliniczne w leczeniu endodontycznym zębów – ogniwa scalające proces terapeutyczny
Podchloryn sodu – NaOCl
Główną jego cechą jest zdolność rozpuszczania struktur białkowych. Efektywność użycia w leczeniu endodontycznym już 1-proc. stężenia podchlorynu sodu daje dobry efekt eliminacji bakterii z kanału [17, 18]. Skutecznie rozpuszcza żywe i martwe tkanki, niszczy bakterie, niestety nie jest w stanie skutecznie usunąć warstwy mazistej (rozpuszczenia jedynie jej składową organiczną). Stosowany w stężeniach od 0,5 do 5,25%. Wraz ze wzrostem stężenia wzrasta niebezpieczeństwo jego stosowania. Obecnie panuje przekonanie, że już w stężeniu niskim (1-2%) jest on skutecznym preparatem niszczącym drobnoustroje. Aktywacja ultradźwiękami poprawia jego właściwości lityczne i bakteriobójcze. Jego efektywność wzrasta, gdy stosowany jest łącznie z chelatorami.
Sól sodowa kwasu etyleno-dwuaminoczterooctowego (EDTA)
Stosowanie EDTA łącznie z NaOCl skutecznie usuwa warstwę mazistą [19]. Warstwa mazista składa się z części organicznej, tj.: obumarłej i żywej tkanki miazgi, śliny, mikroorganizmów, a także nieorganicznej, głównie są to minerały pochodzące z zębiny. Obecność tej warstwy oraz różnego rodzaju resztek może prowadzić do obniżenia wydajności środków płuczących stosowanych w leczeniu kanałowym poprzez blokowanie dostępu do bakterii znajdujących się w kanalikach zębowych. Ponadto w trakcie ostatecznego wypełniania kanału to właśnie warstwa mazista może zmniejszyć przyczepność materiałów wypełniających do ścianek kanału, tym samym zmniejszając szczelność ostatecznego wypełnienia.
Chlorheksydyna (CHX)
Chlorheksydyna (CHX) skutecznie eliminuje bakterie tlenowe i beztlenowe, m.in.: Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus, Porphyromonas gingivalis, Porphyromonas endodontalis, Prevotella gingivalis, Prevotella [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
