Profilaktyka i niechirurgiczne leczenie stanów zapalnych dziąseł i przyzębia z wykorzystaniem systemu Vector – opis przypadku

W celu zrozumienia potrzeb środowiska akademickiego i klinicznego w 2017 roku została przedstawiona ujednolicona klasyfikacja chorób przyzębia oraz chorób wokół implantów przyjęta przez światowe towarzystwa zarówno z zakresu periodontologii, jak i innych dziedzin stomatologii. Daje ona jednoznaczne wskazówki, jak odróżnić pacjenta ze zdrowymi dziąsłami i przyzębiem od pacjenta z potrzebami leczniczymi. Pozwala to na szybkie podjęcie działań profilaktycznych bądź leczniczych, a tym samym zapobiegnięcie powikłaniom. W związku z tym, że obecność bakterii płytki nazębnej jest warunkiem koniecznym do rozwinięcia się stanów zapalnych dziąseł i przyzębia, kontrola biofilmu przez pacjenta oraz przez profesjonalistę jest obowiązkowa u każdego pacjenta (3).

W zależności od wskazań wyróżniamy działanie profilaktyczne pierwszego, drugiego i trzeciego rzędu. Profilaktyka pierwszorzędowa powinna mieć zastosowanie u pacjentów ze zdrowym przyzębiem i polega na: ich edukacji, motywacji, zmianie nieprawidłowych nawyków, wykonywaniu zabiegów profesjonalnych, doborze środków mechanicznych (szczoteczki oraz elementów do przestrzeni międzyzębowych), chemicznych (pasty, płukanki) i uświadomieniu konsekwencji zaniechania dobrej profilaktyki domowej i gabinetowej (4).

Profilaktyka drugorzędowa ma na celu szybkie zdiagnozowanie tej grupy pacjentów z odwracalnymi stanami zapalnymi w obrębie dziąseł. Klasyfikacja chorób i zmian w obrębie tkanek przyzębia oraz tkanek wokół implantów z 2017 roku zalicza do tej grupy pacjentów, u których BOP przy badaniu było ≥ 10%. Działania w tej grupie polegają na podjęciu natychmiastowego leczenia, eliminacji biofilmu naddziąsłowego i, jeśli jest obecny, to również poddziąsłowego. Należy również pamiętać o wszystkich działaniach z zakresu profilaktyki pierwotnej, która ma tutaj również zastosowanie (3).