Profilaktyka i niechirurgiczne leczenie stanów zapalnych dziąseł i przyzębia z wykorzystaniem systemu Vector – opis przypadku

W celu uzupełnienia mechanoterapii, która może być prowadzona w zaplanowanej metodzie kwadrantowej, należy rozważyć włączenie chemoterapii poprzez zastosowanie antyseptyków, np. chlorheksydyny. Mogą być one zastosowane do płukania kieszonek dziąsłowych bądź przyzębnych lub w postaci żeli o przedłużonym utrzymaniu się w jamie ustnej. Nowoczesne technologie pozwalają również na uzupełnienie eradykacji bakterii poprzez zastosowanie ozonoterapii bądź laseroterapii. Niektóre formy laseroterapii, np. lasery erbowe, mogą również być skuteczne w eliminacji biofi lmu poddziąsłowego i tym samym zastąpić tradycyjny zabieg skalingu (6, 7).

Wraz z wprowadzeniem nowej klasyfikacji chorób i zmian w obrębie tkanek przyzębia oraz tkanek wokół implantów (2017) zostały przygotowane algorytmy postępowania diagnostyczno-leczniczego mające na celu postawienie właściwego rozpoznania i wprowadzenia planu profilaktycznego bądź leczniczego. Zostały wyróżnione cztery etapy postępowania. W pierwszym etapie mają miejsce procedury, których zadaniem jest eliminacja biofilmu naddziąsłowego u pacjenta. Obejmują one działanie domowe oraz gabinetowe. Niezwykle ważne znaczenie ma uświadomienie pacjenta w kwestii stanu jego przyzębia, zmotywowanie go, włączenie w aktywne leczenie oraz profesjonalne przeszkolenie pacjenta w czynnościach higienicznych. Rolą profesjonalisty jest również mechaniczne usunięcie złogów naddziąsłowych oraz miejsc sprzyjających ich retencji. Ta faza jest obowiązkowa u każdego pacjenta niezależnie od stadium choroby (8).

Sprawdź inne artykuły z kategorii PERIODONTOLOGIA.

Drugi etap obejmuje działanie poddziąsłowe mające na celu wyeliminowanie biofilmu i kamienia ...