Profilaktyka poekspozycyjna w gabinecie stomatologicznym – aktualizacja
Indywidualna karta ekspozycji
Jest to dokument składający się z trzech części. W pierwszej z nich, tj. w części „A”, wpisujemy imię i nazwisko poszkodowanej osoby, jej stanowisko, datę i godzinę zdarzenia oraz miejsce, w którym doszło do zdarzenia. Następnie informujemy, z jakim typem ekspozycji mamy do czynienia, czy jest to ekspozycja przezskórna, błon śluzowych (w tym spojówki oczu), ugryzienie przez pacjenta, czy też zadrapanie przez pacjenta. Jeżeli przyczynami przerwania ciągłości tkanek są narzędzie lub sprzęt stomatologiczny, należy odznaczyć odpowiednio, czy były to: igła, wiertło, skalpel, dźwignia, kleszcze, kireta, zgłębnik, nożyczki, paski, metalowe narzędzia kanałowe – i jaki jest ich typ, narzędzia ultradźwiękowe, narzędzia maszynowe (i jaki jest ich typ). Przyczynami przerwania ciągłości tkanek mogą być też inne niż wcześniej wymienione: ostre narzędzie lub inny materiał – wówczas należy podać jego rodzaj.
W kolejnym podpunkcie podajemy rodzaj czynności, w trakcie której doszło do ekspozycji, a następnie krótki opis zdarzenia. Opisujemy, z jaką głębokością zranienia mamy do czynienia, czy jest to rana powierzchowna (np. otarcie naskórka), czy rana głęboka z krwawieniem (jaka), czy też rana głęboka bez krwawienia. Następnie wskazujemy zgodnie ze stanem faktycznym, czy na narzędziu były widoczne ślady krwi, czy wizualnie ich nie stwierdzono. Czy stosowane były środki ochrony indywidualnej i jakie środki ochrony były stosowane podczas ekspozycji oraz czy zastosowano rękawiczki jednorazowe, okulary ochronne, przyłbice, fartuch jednorazowy, fartuch ochronny, maseczkę czy też inne – należy wskazać jakie.
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
